اثری چهل هزار ساله

برنامه روز آخر سفر، دیدن قبوستان در شست کیلومتری باکو بود.
در منطقه قبوستان ، شش هزار سنگ نگاره با اشکال مختلف از حیوانات تا صحنه های شکار و رقص انسان های اولیه وجود دارد.
قدمت بعضی از سنگ نگاره ها تا ۴۰ هزار سال تخمین زده شده است.
این منطقه جزو میراث جهانی یونسکو ثبت شده و تورهایی برای بازدید آن وجود دارد ولی با استفاده از وسایل نقلیه عمومی و اتوبوس هم می توان به این روستا رفت که من راه دوم را انتخاب کردم.
از طریق اتوبوس ۱۹۵ از پارکینگ بینا در میدان lokbatan به سمت روستای قبوستان حرکت کردیم.
بعد از رسیدن به روستا ، می توان با یک راننده تاکسی برای رفتن به چند دیدنی قبوستان به توافق رسید.
ابتدا به موزه قبوستان رفتیم.
در موزه، توضیحاتی برای آشنایی با طبیعت و تاریخ منطقه وجود داشت و چندین راهنما که آشنا به زبان های مختلف از جمله فارسی بودند در آن حضور داشتند.
اهمیت قائل شدن و حفاظت از میراث فرهنگی در جمهوری آذربایجان کاملا برجسته و نمایان است.
بعد از دیدن موزه با تاکسی به محل اصلی سنگ نگاره ها رفتیم.
تعداد سنگ نگاره ها خیلی زیاد است و در یک منطقه وسیع قرار دارد. در دوره های مختلف، موارد دیگری به این سنگ نگاره های ماقبل تاریخ اضافه شده که مشهورترین آن ها یک کتیبه رومی از قرن اول میلادی است. این کتیبه مربوط به یک سپاه رومی می باشد که برای جنگ با اشکانیان به مرز ایران گسیل شده است.
بعد از دیدن سنگ نگاره ها، با همان راننده به دیدن یکی دیگر از جاذبه های قبوستان یعنی گِلفشان رفتیم.
گِلفشان یک پدیده زمین شناختی است که در اثر فشارهای درون زمین، گل سرد از طریق حفراتی از زمین با فشار به هوا پرتاب می شود و به مرور در اطراف آن تشکیل یک تپه گلی می دهد.
حدود نیمی از کل گلفشان های دنیا در قبوستان قرار دارد و البته یکی از بزرگترین گلفشان ها در نزدیکی چابهار و همچنین چند گلفشان در استان گلستان ایران وجود دارد.
راننده بعد از دیدن چند گلفشان ما را به روستا برگرداند و با یکی از مینی بوس های روستا به طرف باکو رفتیم.
با رفتن به فرودگاه حیدر علی اف و پرواز به تهران، این سفر دوازده روزه هم به پایان رسید.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع