آیا تحصیلات دانشگاهی انتفاعی نتیجه می دهد؟

به گزارش اقتصاددان یک تحلیلگر مسائل اقتصادی در آموزش و پرورش در یادداشتی اختصاصی برای اقتصاددان نوشت:
تعدادی از محققین بر این باور هستند که به‌طور متوسط، کالج های امریکا هنوز هم در حال دریافت سود از بخش آموزش هستند. حتی با توجه به سطح بدهی نسبتاً بالایی که امروزه شاهد آن هستیم؛ به نظر می رسد که عواید مادام‌العمر از حضور در کالج‌های دولتی و غیرانتفاعی چهار ساله و کالج‌های محلی به‌طور مداوم به اندازه‌ای زیاد است که از سر جمع هزینه‌های دانشجویان بالاتر است. اما مطالعات بسیار کمی وجود دارد که بررسی کند آیا این موضوع در بخش انتفاعی که به سرعت در حال رشد است نیز صادق است، یا خیر؟
باید گفت: درآمدهای حاصل از برنامه‌های مدرک کاردانی در کالج‌های انتفاعی ارزیابی شده و پس از کنترل دقیق ویژگی‌های پیشینه دانش‌آموز (از جمله ویژگی‌های غیرقابل مشاهده مانند توانایی و انگیزه)، متوجه می‌شویم که دانشجویان انتفاعی که هم قبل و هم بعد از حضور کار می‌کنند، حدود چهار درصد و در هر سال تحصیل ۱۰ درصد کل نسبت به فارغ التحصیلان دبیرستانی آمریکا که در کالج شرکت نمی کنند؛ می باشد.بنابر این سود سالانه زمانی به هفت درصد افزایش می‌یابد که احتمال استخدام بعد از تحصیل را کمی بیشتر می کند. ما شواهد قابل‌توجهی پیدا کردیم که نشان می‌دهد دانشجویانی که از برنامه‌های انتفاعی خارج می‌شوند عملاً هیچ بازگشتی ندارند و کسانی که مدرک کاردانی خود را به پایان می‌رسانند بازده بالاتری دارند(حدود هشت درصد در سال) با این حال، این اعداد بسیار کوچکتر از بازدهی است که در بخش‌های دیگر یافت می‌شود (بیش از ۱۲ درصد در سال برای دانشجویان مقطع کاردانی کالج محلی) و نشان می‌دهد که بسیاری از دانشجویان انتفاعی در کالج‌های عمومی بهتر عمل می‌کنند، البته جایی که ممکن است افزایش درآمد حاصل شود. بالاتر باشد و شهریه کمتر از یک چهارم قیمت باشد.
باید توجه کرد که ممکن است همه دانش آموزان نیازهای خود را در بخش دولتی برآورده نکنند. کالج‌های انتفاعی ممکن است لیست‌های انتظار کوتاه‌تر کلاس‌های شبانه یا آنلاین بیشتری، یا برنامه‌های تخصصی که در بخش دولتی ارائه نمی‌شوند، را انجام دهند. مهم‌ترین سوال این است که آیا درآمدهای دانش‌آموزان انتفاعی برای جبران هزینه‌های بالای حضور (یا اساساً بازده سرمایه‌گذاری) کافی است یا خیر؟
برخی از محاسبات پشت پاکت نشان می‌دهد که دانشجویان مقطع کاردانی انتفاعی به حداقل ۸٫۵ درصد درآمد سالانه برای پوشش هزینه‌های شهریه، درآمدهای از دست رفته و خدمات بدهی در یک کالج معمولی انتفاعی نیاز دارند. برآوردهای ما کمتر از این نرخ است، و نشان می‌دهد که برای یک دانشجوی متوسط، سودهای درآمدی برای توجیه هزینه و ایجاد بازده مثبت سرمایه بسیار کم است. همچنین نشان می‌دهد که بسیاری از دانش‌آموزان ممکن است اطلاعات کامل یا دقیقی در مورد درآمدهای پس از کالج نداشته باشند.
چگونه این برآوردها با هزینه های اجتماعی یک آموزش انتفاعی مقایسه می شود؟ افزودن هزینه به مالیات دهندگان در قالب کمک هزینه تحصیلی فدرال، عدم پرداخت وام، و سایر منابع مالی فدرال، مستلزم ۹٫۸ درصد سود برای پوشش هزینه های فرد و جامعه است. در بخش دولتی، علی‌رغم هزینه‌های مالیات‌دهندگان بالاتر، هزینه‌های بسیار پایین‌تر برای دانش‌آموزان به این معنی است که برای پوشش هزینه‌های خصوصی و اجتماعی ترکیبی، تنها ۷.۲ درصد سود سالانه مورد نیاز است .رقمی که بسیار کمتر از تخمین‌های درآمد فعلی در آن بخش است. این ارقام مجدداً نشان می دهد که موسسات دولتی ممکن است هدف بهتری برای دانشجویان برای تحصیل باشد.
برای ارزیابی نتایج دانش آموزان در بخش انتفاعی به داده ها و تحقیقات بیشتری نیاز است. خاطرنشان می سازد؛ مطالعات آینده برای ارزیابی سود حاصل از سایر مدارک و گواهی‌های ارائه شده توسط کالج‌های انتفاعی مفید فایده خواهد بود.
درک این نکته ضروری است که آیا سودهای درآمدی برای زنان، اقلیت ها، دانشجویان غیرحرفه ای، بر اساس رشته تحصیلی و سایر موارد متفاوت است یا خیر؟
با این حال، با توجه به یافته‌های ما و دیگر ادبیات آکادمیک در حال ظهور در بخش انتفاعی، سیاست‌گذاران حق دارند که این بخش را موشکافی کنند. باید نگاهی دقیق به این مؤسسات و نتایج دانش‌آموزان آنها بیندازیم. سیاست‌گذاران و دانش‌آموزان به ابزارهای بیشتری نیاز دارند تا بتوانند ارزیابی کنند که کدام برنامه‌ها و مدارس از میانگین می‌گذرند و کدام‌ها کمتر از آن هستند. مقررات اشتغال سودمند (GE) که در اوایل ماه جاری اجرایی شد، اگرچه کاملاً کامل نیست، اما گامی در جهت درست در جهت پاسخگویی به مؤسسات انتفاعی ضعیف در قبال درآمد و بدهی فارغ التحصیلان است. آنها همچنین در حصول اطمینان از اینکه دانشجویان آینده نگر به اطلاعات مربوط به هزینه متوسط، بدهی، نرخ تکمیل و اشتغال در سطح برنامه دسترسی خواهند داشت، بسیار تلاش می کنند. با این حال، جنرال الکتریک مؤسسات را در قبال تقریباً ۴۰ درصد از دانشجویانی که تحصیلات سودآور دو ساله را ترک می‌کنند و تقریباً ۶۵ درصدی که از چهار سال تحصیلی انتفاعی خارج می‌شوند، مسئول نمی‌داند. این دانشجویان بیش از هرکس دیگری در آموزش عالی -دانشجویانی هستند که به احتمال زیاد متوجه می شوند که تحصیلات دانشگاهی آنها نتیجه ای ندارد.

ح