به طور معمول صبح ها برای پیاده روی و ورزش به بوستان جلوی خانه میروم ،صدای پرندگان و بلبلان شوق ورزش کردن را افزون میکند.
اما بعد از چهارشنبه سوری صبح که در بوستان می دویدم صدای هیچ پرنده ای را نشنیدم و اینگونه بود که صدای انفجار ترقه های شب قبل همه را فراری داده بود یا شاید کشته بود .
یک طبیعت گرد میگفت همیشه بعد از چهار شنبه سوری تعداد زیادی پرنده بی جان مشاهده می کند . بوی دود سمی ناشی از این مواد منفجره و اشتعال زا
.صدای انفجارهای شدید ناشی از آنهاحتی انسان را آزارمیدهد.
به هر حال آسیب به طبیعت و تولید زباله در این شب ملموس ترین چیزی است که همه می بینند.
ما میراث داران ایران کهن هستیم که آتش را مقدس دانسته و فلسفه آن به کُنه و ذات آتش است آتش در گردکردن انسان ها به دور هم ویادآوری باهم بودن را به ما نشان میدهد .آتش حس زندگی و مهربانی را به ما بازمیگوید ،آتش بدی ها و پلیدی ها را از هر چیز دیگر بهتر می زداید و…
آتش آوردگاه پاکی سیاوش است از نیرنگ و دروغ ، که او به سلامت از لهیب آن گذر میکند .
چرا آنچه خود داشته ایم بی مایه ترینش را از غیر طلب کرده ایم .انفجار و ترقه ودود سبب پراکندگی و دلهره است آتش سبب انجمن و مهربانی است .
اگر راههای شادی ایرانی را نمی بستیم و در سرای دانش آن را ترویج میکردیم به این
جنس بدلی پناه نمی آوردیم ومافیایی که از سودا گری این تجارت نادرست شکل گرفته است را همراهی نمیکردیم .
در ایجادنقطه ای که در آن ایستاده ایم
خود مان هم شریک ایم.