«باورِ اعتقادی» و «داورِ انتقادی».فرگرد ۱۹۵۱
در هر جامعۀ «اصالتْ مدار» و «عدالتْ افزار»، هیچ «شِن»،لزوماً «خَشِن» نمی شود و هیچ «شَل»،«فَشَل»، ولی هر «کور» می تواند «فکور» شود و هر «پرشور»،«باشعور». هم «راهِ کمال» باز است و هم «چاهِ زوال»! هر «بخردِ بِهاَندیش» با «خردِ خویش»، «راه» را از «چاه» بازمی شناسد و در «بینش دینی» و «گزینش جهانبینی» از