نیروهای رکودساز در بازار کشوری ساخت‌وسازهای مسکونی طی نیمه اول امسال به قدری پرقدرت ظاهر شدند که حتی «مسکن دوپینگی» یا همان طرح «یک‌میلیون مسکن در سال» هم نتوانست از پس آنها بربیاید. تیراژ تولید مسکن در دو فصل اول سال جاری معادل ۱۸۸هزار واحد مسکونی بوده؛ درحالی‌که قرار بود در همین بازه زمانی ۵۰۰هزار
موتور سرمایه‌گذاری ساختمانی در پایتخت حتی با دو محرک شهری هم از فاز رکود و رخوت خارج نشد. گزارش از نبض ساخت‌وساز مسکن در تهران حاکی است، بعد از سقوط تاریخی تیراژ تولید آپارتمان در بهار امسال – به سطح میانگین ۲هزار واحد مسکونی در ماه- اکنون مطابق آخرین آمار مستند از روند صدور پروانه
نتایج «پایش فقر در سال۱۴۰۰» که دو روز پیش منتشر شد، حاوی دست‌کم دو هشدار اقتصادی به سیاستگذار بود؛ «سطح بالای نرخ فقر در ایران» و «سقوط میانگین کالری سرانه دریافتی ایرانیان». چرا حجم قابل توجهی از جمعیت زیر خط فقر قرار دارد؟ آن گزارش پاسخ می‌دهد، به‌دلیل تورم عمومی بسیار بالا و افت چشمگیر
سه شاهد از نبض بازار مسکن، «دوپینگ کلنگی‌نشینی» در پایتخت را نشان می‌دهد. وزن آپارتمان‌های فرسوده در معاملات خرید، با خیز ۶/ ۳برابری نسبت به ابتدای دهه۹۰ به ۲/ ۲۱درصد رسیده و در مقابل، واحدهای کم‌سن (نوساز) جایگاه اصلی در معاملات را از دست داده؛ به‌طوری‌که سهم آنها از ۵۹درصد سال۹۲ به زیر ۲۹درصد سقوط
«۵+۱» تصمیم غلط باعث رکوردشکنی آلودگی هوا در پایتخت شد با تداوم غلظت بالای آلاینده‌های هوا در شهر تهران، رکورد ۱۰ساله آلودگی هوای ۹روزه نخست آذر ماه شکست. آلودگی هوا در مدت سپری‌شده از آذر ۱۴۰۰ در مقایسه با ایام مشابه از سال ۹۰ به بعد به لحاظ تعداد روزهای «غیرپاک» بیش از ۹ سال
منابع مالی «ساخت یک میلیون خانه» از کجا تامین می‌شود؟ دو موتور برای استارت «مسکن‌سازی یک میلیونی» مورد نیاز است که شامل «زمین دولتی» و «تسهیلات بانکی» می‌شود. موتور اول شاید چندان دغدغه دولت نباشد؛ هرچند اراضی دولتی بیرون از محدوده شهرها به‌دلیل «خدمات زیربنایی صفر» به این سادگی امکان آماده‌سازی برای بارگذاری را ندارد.
