اگر «جانی پژمرده» و «روانی افسرده»دارید، «هنوز» در «دیروز»مانده اید. اگر در «سکوت سراب» و «برهوت اضطراب»بسرمی برید، با «روان فرساینده» در «زمان آینده» زیست می کنید. اگر به «دنبال رامش» و «آمال آرامش»هستید، راه آن،«زیستن در حال» است ،نه «نگریستن به مُحال»! ☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️ برهوت:بیابان گرم و بی آب و علف مُحال: ناشدنی،غیرممکن،سخن بی سر
«ارسطو»فیلسوف بزرگ یونانی می گوید : «شادمانی و خوشبختی ، مقصودزندگی و هدف نهایی همه انسان ها ست» . آدمی از بدو تولد تا روز مرگ، آگاهانه یا ناآگاهانه، مستقیم یا غیرمستقیم، آشکاریا پنهانی درهرسطح آگاهی، دانایی، توانایی تلاش می کند که نیازهاو خواسته هایش برطرف شود وبه اهداف و امیالش برسد ، تا
اصل اول ؛ من اجازه ورود افکار منفی را به ذهن خودم نمیدهم من در هر حال و در بدترین شرایط زندگی‌ام مثبت فکر میکنم. اصل دوم ؛ من اجازه اعتراض به تقدیر خداوند را ندارم او بهتر ازهمه بر جریان امور مسلط است اصل سوم ؛ من اجازه تنبلی، تن پروری، بیکاری را
به عقیده گروهی از اندیشمندان ، مقصود و هدف نهایی همه انسانها رسیدن به خوشبختی است . اقتصاددان: اکثریت مردم خوشبختی را خارج درون خودازطریق( آ سایش) واقلیت مردم خوشبختی را دردرون خود از راه ( آ رامش) جستجومی کنند تعادل بین آسایش و آرامش بوجود می آورند : آسایش یک امر بیرونی است ،
