توضیح یک خطی غیرفنی بدهیم که چرا این عدد احتمالا غلط است. نرخ دلار بازار آزاد را در این چند سال همه به خاطر داریم، از ۳۵۰۰ به حدود ۱۲۰۰۰ و بعد به حدود ۲۵۰۰۰ تومان رسیده است. خیلی روشن و غم‌انگیز. حالا به هزینه سلمانی یا کرایه تاکسی یا کلاس زبان یا معاینه پزشک عمومی فکر کنید. آیا هزینه کوتاه‌کردن موی سر (و این نوع خدمات دیگر) در این ۴-۵ سال، نزدیک هشت برابر شده است؟ بعید می‌دانم. خب این چه ربطی به بحث ما دارد؟ این که یک خدمت مشخص (مثلا کوتاه کردن موی سر) در سال ۱۳۹۵ و سال ۱۳۹۹ به «قیمت ریالی روز» در حساب‌های ملی ثبت می‌شود ولی وقتی تقسیم بر نرخ دلار در این دو سال شود، «عدد دلاری» خیلی متفاوتی در دو سال به ما می‌دهد، در حالی که ماهیت فیزیکی خدمت یا مصرف (جزیی از تولید ناخالص ملی) دقیقا همان است و باید با یک عدد دلاری/ریالی در دو سال ثبت شود. فکر می‌کنم با این مثال ساده خوانندگان گرامی نکته نقد را حدس زده باشند.

سیاستهای یارانه ای و سوبسیدی برای حمایت اقشار آسیب پذیر جامعه امری منطقی و پذیرفتنی است اما همانگونه که معروف است بی رحم ترین علم ، علم و عمل اقتصادی است و چنانچه دهنه و مهاری به این اسب یاغی رفتارهای اقتصادی زده نشود، قابل کنترل و مدیریت و بهره برداری نخواهدبود. فقدان بانکهای اطلاعاتی هوشمند، سامانه های پویا و سهل الورود وهمچنین فقدان توانایی و اعتماد کاربران به تحلیل و آنالیز عادلانه اطلاعات سامانه ها و بویژه نفوذ دلالان و فرصت طلبان در مراکز سیاست گذاریها و یا خرید خدمت کارگزاران دولتی از طریق رشوه و ارتشاء ، بستر ساز ناکارآمدی همه سیاستهای حمایتی و بویژه دلار 4200 تومانی شده است. شکست طرح تخصیص ارز های ترجیحی از یکسو و باور داشتن به جنگ تمام عیار اقتصادی کشور از سوی دیگر ، بایستی مسولین امر را بیدار و سریعا مسولانه نسبت به اتخاذ سیاست دلاری مدیریت شده(تک نرخی غیر سوبسیدی) به نحوی که در مقدمه این یادداشت بررسی گردید ترغیب و تشویق نماید.

دکتر احسان اله باقری: مجلس و نمایندگان محترم انقلابی، الگوی ریاضت اقتصادی و ساده زیستی
عده ای از صاحبنظران سیاسی اقتصادی و اهالی رسانه انتظار به حق دارند که مجلس محترم، با ساماندهی و سازماندهی هدفمند قوانین تاریخی مقابله با بداخلاقی سیاسی اقتصادی و در راستای فسادستیزی مثل شفافیت آرا و اموال مدیران و نمایندگان، تعارض منافع، افشاگری، صداقت محوری و برخورد با مدیران منحرف..، زمینه های پاکسازی و اصلاح زیر بنائی کشور را برای آیندگان به ارث بگذارد و در خصوص استقرار نظام مبتنی بر شعائر اسلامی، زمینه های ساده زیستی و پرهیز از اسراف و ریخت و پاش های حاکمیتی را در زیرساخت های نظام قانونمند و مستقر نماید.
در همین راستا، ابتدائا حذف منافع، رانت ها، امتیازات و مال اندوزی ها از نظام پارلمانی در اولویت بوده و با آغاز آن، زمینه سازی های لازم برای اصلاح سایر نهادهای حکومتی الگوسازی و ارزش گذاری شده و الگوهای پاکدستی و خدمات صادقانه و فاصله گرفتن از نفاق و تناقض گوئی در مسیر اداره کشور از کلیات تا جزئیات مناصب حکومتی زمینه سازی و فراهم می شود.

مکانیسم قیمت در عملکرد کارآمد بازارها در اقتصاد بازار آزاد اثرگذار است. برای این که مکانیسم قیمت در تخصیص منابع قیمت ها رو به کاهش است. تغییرات در قیمت های نسبی هم به مصرف کنندگان و هم به تولیدکنندگان سیگنال می دهد و آنها رفتار خود را بر اساس آن تنظیم می کنند و بازار با قیمت بالاتر یا پایین تر روشن می شود. اما تورم عمومی به این معنی است که به طور متوسط ​​قیمت ها در حال افزایش است و این باعث ایجاد نوعی سر و صدا در زمینه می شود و مانع از سازگاری کامل بازارها با تغییرات نسبی قیمت می شود. به طور مشابه ، پدیده " توهم پولی " نیز می تواند تصمیم گیری را مخدوش کند. توهم پول زمانی ایجاد می شود که افزایش ارزشهای پولی (مثلاً از تورم) با افزایش ارزشهای واقعی اشتباه گرفته شود و افراد و شرکتها رفتار خود را تغییر دهند ، بنابر این ممکن است وضعیت خود را بدتر کنند.

اگر حکم شود مسببین اصلی در زمینه : یک- ریختن قبح ربا و عملیات ربوی، دو- سقوط و به صفر رساندن ارزش پول ملی و ریال . سه - تورمهای نجومی خانمان برانداز. چهار- به هم ریختن بازار بورس، سکه و دلار و مسکن و اتومبیل را شناسایی نمایند که یا سیاست گذار یا عامل یا ناظر یا شارع یا مشوق و یا حداقل ساکت مزدبگیر بوده اند، اکثریت این متهمین در این همایش و یاهمایشهای اسلاف گذشته بانکداری اسلامی حضور دارند و مراجع ذیربط کار سختی را درپیش ندارند. به هر حال مسولین بانک مرکزی بایستی برای یکبار هم که شده به مردم بگویند ؛ هدفشان از برگزاری این قبیل همایش، واقعا کار نمایشی است یا پیمودن و هدایت بانکداری بر مدار احکام الهی و سنت نبوی و ایجاد آرامش و انضباط در نظام پولی و بانکی و تقویت پول کشور؟

بودجه شهر و شیوه مدیریت آن، یکی از مشکلات مدیریت کلانشهرهای بزرگی همچون تهران است زیرا بودجه فقط یک سند مالی نبوده و بازتاب امیدها و آروزهای شهر برای رسیدن به توسعه پایدار است.