«گوهرِ ناب» و «جوهرِ آفتاب»/فرگرد۱۳۱۸
هر پگاه نو با یک نگاه نو #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد ۱۳۱۸) «گوهرِ ناب» و «جوهرِ آفتاب» همۀ «سگ های تازی» و «اسب های ممتازی» ، «لال»اند ،ولی نه «خواهانِ استقلال». زیرا در برابر «قوت»،«قنوت» می کنند و در برابرِ «باد و بروت»،«سکوت»! سگان با «فراست» از اموال صاحبِ خویش «حراست» می کنند و در ازای آن از
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد ۱۳۱۸)
«گوهرِ ناب» و «جوهرِ آفتاب»
همۀ «سگ های تازی» و «اسب های ممتازی» ،
«لال»اند ،ولی نه «خواهانِ استقلال».
زیرا در برابر «قوت»،«قنوت» می کنند و در برابرِ «باد و بروت»،«سکوت»!
سگان با «فراست» از اموال صاحبِ خویش «حراست» می کنند
و در ازای آن از «خوانی» به «استخوانی» دلخوش اند.
شتران «باری می برند» و «خاری می خورند»
و اسبان «می تازند» و برای صاحب خود «دمسازند».
«سمندِ سمین» با «کمندِ در کمین» پیش می تازد
و «هدفی» جز خوردن «عَلَفی» ندارد!
چهارپایان نه «خواریِ مهار را می شناسند»
و نه از «شرمساریِ افسار می هراسند»!
آنان خود را «حقیر» و «شایستۀ تحقیر» می دانند.
این موجودات،«غریزۀ طاعت» و «انگیزۀ اطاعت» دارند.
موجودی از «ننگِ حقارت» و «انگِ اسارت» می رنجد،
که در «پاسِ سلامت»،«احساسِ کرامت» کند.
کرامت،«گوهرِ ناب» و «جوهرِ آفتاب» است.
نه تنها «چهارپایانِ بی زبان»،بلکه هر «انسانِ شایگان» نیز
که «عصارۀ عقلانیّت» و «انگارۀ انسانیّت» را از دست بدهد،
به هر «پستیِ ننگین» و «فرودستیِ پژوین» تن می دهد!
#شفیعی_مطهر
—————————————–
قوت(بر وزنِ توت): غذا،خوراک
قُنوت: فرمانبرداری،تواضع و فروتنی
باد و بروت: غرور،خودنمایی
خوان: سفره،میز غذاخوری
سمند: اسبی که رنگش مایل به زردی باشد
سمین:چاق،فربه
انگ: شیره،عصاره،نشانی و علامت
انگاره: پندار، وهم ، گمان، داستان ، سرگذشت،اندازه ، مقیاس ،حساب
پژوین: چرکین،پلید،چرک آلود
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰