چرا مسئله اشتغال پایدار در شمال و شرق خوزستان جدی گرفته نمی شود؟

حمیدرضا گودرزی
مطالبه گر اجتماعی، مدیر اجرایی پروژه های صنعتی و عمرانی

سانحه تاسف بار و دلخراش تصادف در جاده شهرک شهید شرافت–شوشتر و درگذشت جمعی از ایلوندان و هم استانی های عزیز از جمله تعدادی از خواهران و مادران شرافتمند و کودکان معصوم و کارگران غیرتمند، موجب تاثر و تاسف عمیق اینجانب گردید.

فقدان این عزیزان شریف، تلاشگر و معصوم را بطور عام به جمیع قوم شکوهمند بختیاری و بطور خاص و ویژه به طایفه معزز و مکتب دار آرپناهیِ بابادی تسلیت عرض می نمایم و از خداوند سبحان برای ایشان رحمت واسعه و رضوان الهی و برای خانواده مکرم و داغدارشان صبر جمیل و اجر جزیل و برای مصدومان این حادثه آرزوی بهبودی و شفای عاجل مسألت می نمایم.

فارغ از بحث فنی و چرایی حادثه تصادف که در جای خود مهم و حائز اهمیت بوده و امید است که در کوتاه ترین زمان ممکن به آن رسیدگی گردد و علی الخصوص افزایش تصادفات اینچنینی(تصادف چهارم دی ماه ١۴٠٠ و کشته شدن جمعی از کارگران در جاده خرمشهر به اهواز و نیز تصادف زنجیره ای کارگران پتروشیمی مسجدسلیمان در آذر ١٣٩٩)می تواند زنگ هشداری باشد برای مدیران و تامین کنندگان امنیت بخش جاده ای و حمل و نقل، اما آنچه که می بایست مورد بازنگری و اقدام جهادی مسئولین استان قرار گیرد، توسعه اشتغال و ایجاد حداقل های حقوق شهروندان خوزستانی بویژه شهرهای شمالی و شرقی استان خوزستان است.

استان زرخیزی همچون خوزستان با دارا بودن ظرفیت های گرانبها مانند انرژی، صنعت، کشاورزی و حمل و نقل، شایسته نیست که حائز رتبه بالاترین نرخ بیکاری در کشور باشد و عملاً فقر به مرحله ای برسد که جهت تامین صرفاً قوت لایموت خانواده، مادر و فرزند به مشاغلی سخت همچون کارگری بر روی زمین های کشاورزی در هوای داغ و تفتیده تابستان خوزستان با حقوقی بسیار ناچیز روی بیاورند.

بی شک وضعیت امروز مردم شمال و شرق خوزستان و سقوط از مرزهای فلاکت و بالا بودن بی سابقه نرخ بیکاری و اثرات سوء عدم اشتغال حداقل مردان بعنوان نان آوران اصلی خانواده، ماحصل بی تدبیری ها، عدم توجه به سرمایه منابع انسانی، حیف و میل منابع ملی و اتلاف وقت ملت با اشغال مسندها از طرف مدیرانی در سرزمین بختیاری بوده که جز رقابت های کور سیاسی و دادن آمارهای غیر واقعی هنر دیگری نداشته اند.

علی رغم ایجاد شهرک ها و شهرهای جدید و اسکان عشایر بختیاری در این نقاط جمعیتی و شهری، بدون توجه به نیازها و حقوق اولیه از جمله ایجاد فرصت های شغلی مناسب و نیز امکانات ایمن حمل و نقل، زندگی و گذران عمر در این مناطق با چالش های فراوانی هم از بعد اقتصادی و هم از بعد اجتماعی مواجه است.

قطعا با ایجاد فرصت های شغلی پایدار و نیز امنیت شغلی مناسب، دیگر نیازی به کار گروهی کل خانواده برای قوت لایموت نخواهد بود.

بارگذاری مطلب توسط: ابوالفضل بابادی شوراب سردبیر استانهای جنوبی رسانه اقتصاددان