واکنش محسن آرمین به اعدام نوید افکاری : حرف ما را جدی نمی‌گیرید هشدار مولا(ع) را جدی بگیرید

به گزارشاقتصاددان؛ محسن آرمین نوشت: مرحوم نوید افکاری را نمی‌شناسم. از پرونده قضایی او اطلاعی ندارم. نمی‌دانم واقعاً مرتکب بزه قتل شده است یا خیر. او البته تا آخرین مراحل این اتهام را انکار می‌کرد و مدعی بود تحت شکنجه اقدام به اعتراف کرده است. ظاهراً شاهدان پرونده نیز در مراحل بعد شهادت خود را پس گرفته‌اند.

قضاوت در این باره با خداوند علام‌الغیوب است. فرض را بر این می‌گذارم که قاضی در صدور این حکم حجتی در برابر خدای خود داشته است.

اما در ماجرای محاکمه و اعدام او آن گونه که همه شنیده و ناظر بوده‌اند، امور عجیب و بی‌سابقه‌ای رخ داده است.

برخلاف ضوابط شرعی و قانونی، پیش از اعدام به نوید افکاری اجازه ملاقات با خانواده داده نشد.

آن گونه که وکیل نوید می‌گوید از گفت و گوی تلفنی او با خانواده‌اش در شب قبل از اجرای حکم چنین فهمیده می‌شود که تصمیم به اجرای حکم پس از این گفت و گو گرفته شده و یا خود او هم تا آن ساعت از تصمیم اجرای حکم مطلع نبوده است. همچنین به گفته وکیل نوید افکاری او پرونده‌ دیگری با شاکی خصوصی در دست رسیدگی داشته است.

طبیعی است اجرای حکم اعدام تا پیش از رسیدگی به این پرونده‌ مفتوح، قانونی و شرعی نبوده است. برخلاف رویه و ضوابط قضایی و در حالی که شواهد و قراین امیدبخشی مبنی بر امکان اخذ رضایت از خانواده مقتول وجود داشته، و مقامات قضایی نیز در جریان تلاش‌ افراد نیک‌اندیش برای اخذ رضایت بوده‌اند، این فرصت و بلکه حق از نوید سلب شد.

آیا این شواهد بر بی اعتباری حکم اعدام او دلالت دارد یا این که از اراده‌ای فوق رویه‌ها و ضوابط قضایی برای اعدام هرچه سریع‌تر نوید حکایت دارد تا درس عبرت و هشداری باشد برای دیگرانی که ممکن است همچون او عمل کنند؟

موضوع حکم نوید افکاری پیش از اجرا ابعادی تبلیغاتی پیدا کرد و در فضای مجازی و نیز محافل حقوق بشری انعکاس گسترده‌ای یافت.

بر این اساس خیرخواهان و نیک‌اندیشان در شبکه‌های اجتماعی به اشکال مختلف از قوه قضائیه درخواست کرده بودند با توجه به موارد مشابه از جمله رسوایی پرونده متهمان ترور دانشمندان هسته‌ای، با تشکیل هیئتی مستقل ادعا و شائبه شکنجه و اخذ اعتراف از نوید افکاری بررسی شود تا افکار عمومی از رسیدگی عادلانه به این پرونده اطمینان حاصل کنند. با توجه به حساسیت افکار عمومی و بازتاب این حکم در محافل بین المللی، عدم پذیرش این پیشنهاد، معقول به نظر نمی‌رسد.

هر عقل سلیمی که اندکی به مصالح کشور و نظام التزام داشته باشد می‌فهمد شتابزدگی بی دلیل و شبهه برانگیز در اجرای حکم اعدام در این پرونده نه تنها هیچ دلالتی بر قاطعیت قوه قضائیه در اجرای قانون ندارد، بلکه هزینه‌ای سنگین به نظام تحمیل کرده است.

دولت آلمان سفر وزیر امور خارجه ایران را به این کشور لغو کرد، محافل بین‌المللی نظیر اتحادیه اروپا و مراجع حقوق بشری این اقدام را محکوم کردند، خبر اعدام نوید در صدر اخبار بسیاری از رسانه‌ها قرار گرفت.

این چه اقتداری است که اعمال آن این همه خسارت برای کشور به بار می‌اورد و به وجاهت و اعتبار بین المللی نظام لطمه می‌زند؟

در روایات دینی ما آمده است مولا(ع) از اجرای حدود در سرحدات و مناطق مرزی اجتناب می‌کرد تا مبادا فرار محکومان به کشور غیر مسلمان به اعتبار و حیثیت حکومت لطمه بزند.

آیا از این مستندات دینی نمی‌توان نتیجه گرفت امروزه با رشد تکنولوژی ارتباطاتی و رسانه‌ای اجرای احکام بحث انگیز مصداق اجرای احکام در سرحدات و مرزهاست که وجهه کشور و نظام را در سطح جهانی مخدوش می‌کند؟

وضوح و بداهت خسارتی که این گونه اقدامات بر کشور تحمیل می‌کند، چنان است که حتی نمی‌توان باور کرد علت آن نوعی لجاجت و دهن‌کجی به جامعه باشد. آیا این اقدامات صرفا ناشی از بی‌تدبیری است یا آگاهانه انجام می‌شود؟

متأسفانه در سال‌های اخیر نظایر این اقدامات به قدری زیاد شده‌اند که دیگر پاسخ به این پرسش حتی برای کسانی که با نظام احساس قرابت می‌کنند و گمان می‌برند آشنایی کاملی با مناسبات درون نظام دارند، بسیار دشوار شده است و این البته به هیچ وجه نشانه خوبی نیست.

تأکید اولیای دین‌ما همواره یافتن دلیل و حتی بهانه برای اجتناب از محکومیت و مجازات است و نه اصرار بر یافتن دلیل و بینه و شاهد برای کشتن. از این رو فرموده‌اند «ادرأو الحدود بالشبهات»(به کمترین شبهه و تردید از اجرای حدود خودداری کنید.)

/پ