فساد سیاسی ، باطن، فساد اقتصادی است؟

گروه سیاسی ، دکتر مجید سجادی پناه در یاداشت پیش رو آورده است که :

اقتصاددان: رواج فرهنگ سودجویی و بروز پدیده یقه سفیدها یا کارچاق کن ها در اقتصاد ، در سال های اخیر با یک ضریب فزاینده ای پا به عرصه سیاست هم گذاشته است. در واقع تمایل عجیب و گسترده برخی برای دستیابی به مدیریت های میانی و یا مناصب اجرایی ، *پدیده شوم آقازادگی یا تبارگرایی* را که به عنوان یکی از مظاهر تبعیض و از ثمرات *فساد اقتصادی* قلمداد می شود را مجددا در سر چنین بزنگاه هایی، یعنی زمان انتقال قدرت و جابجایی مدیران، بسیار بسیار پررونق کرده است.

پدیده ای که در آن فرد بدون هیچگونه فضائل اکتسابی صرفاً به دلیل ارتباط نسبی یا سببی با یکی از کارگزاران ارشد یا نیمه ارشد می تواند بهره های مالی و یا مواهب اجتماعی و سپس اقتصادی خاصی را نصیب خود و خانواده خود نماید.

اگر اسم این فساد نیست پس چیست؟ براستی *اختلاس سیاسی* چگونه متولد می شود؟ فساد اقتصادی که به تبع فساد سیاسی رخ می دهد می تواند در کنار هم سینرژی ایجاد نماید.

به واقع آیا دستگاه های نظارتی کشور برای مبارزه با چنین پدیده ای ، نیروی انسانی تربیت کرده اند؟

همه ما می دانیم که مبارزه با فساد دقیقا باید از جای شروع شود که فساد از آنجا آغاز شده است. نقطه آغاز فساد در کشورمان دقیقا همین جاست و مبارزه با آن هم باید درست از همین نقطه شروع گردد.

طلسم فساد سیاسی با ایجاد *کانون های ارزیابی* شکسته خواهد شد. مهمترین ابزار مبارزه و بهترین مکانیزم برای انتخاب مدیران شایسته و مقابله با چنین پدیده نوظهوری همین *کانون ها ارزیابی* هستند . بنابراین باید بر حاکمیت و اجرای این قانون، یعنی تاسیس و استقرار کانون های در نظام اداری کشور پافشاری نمود.

/پ