صندلی های چسبان مدیریت و چسبندگی شخصیتی به صندلی مدیریتی

در مسیر جامعه شناسی خودمونی!
*صندلی های چسبان مدیریت و چسبندگی شخصیتی به صندلی مدیریتی!*
همواره از تغییرات مدیریتی به عنوان فرصتی برای تزریق خون تازه در رگ های یک سازمان یاد می شود( البته این در نظر است و گاها در عمل این چنین نیست!)
برخی مدیران در سازمان ها در مقام برخورد با تغییرات مدیریتی (با داشتن هوش قوی محیطی)، وقتی احساس می کنند که می بایست صندلی را به دیگری بدهند، خودشان پیشقدم شده و برای تغییرات اعلام آمادگی می کنند و عطای نشستن بیشتر بر صندلی را به لقایش می بخشند!
در تاملات شخصی ام در مورد انگیزه و چرایی جذابیت صندلی خدمت برای بعضی مدیران در سازمان ها غوطه ور شدم تا اینکه شاید بتوانم این موضوع را با *هم زاد پنداری، فهم دقیق تر و با در نظر گرفتن ملاحظات روانشاسی بیشتر درک کنم!* بر اساس فهم شخصی من ، *اهم جذابیت های یک صندلی مدیریتی برای مدیران جلوس کرده بر این صندلی ها* شامل موارد زیر می باشد( قطعا این موارد تمام دلایل نیست!):
۱- فرصتی برای خدمت بیشتر به سازمان( حال سازمان رسمی ویا سازمان غیر رسمی بماند برای بعد!)
۲- فرصتی برای کسب تجربه، تقویت رزومه و بدست آوردن دانش تجربی و اجرایی بیشتر
۳-فرصتی برای پرش از صندلی موجود به صندلی با ارتفاع بالاتر و در جایگاهی فراخ تر!
۴- *نیاز روحی و روانی و یکی شدن با صندلی و وابستگی عاطفی و روانی به صندلی مدیریتی!*
نیاز روحی و روانی و *یکی شدن با صندلی مدیریتی و وابستگی و علقه عاطفی به صندلی مدیریتی*، یکی از گزاره هایی است که بیش از پیش نظرم را به خودش جلب کرد! وقتی یک مدیر احساس می کند که از لحاظ روانی *نیازمند ارضای جاه طلبی، ارضای نیاز عاطفی به پست و مقام و جایگاه است به یکباره پس از اینکه متوجه شد پایان ماموریتش رسیده است، به انحا مختلف و آگاهانه و یا نا آگاهانه برای حفط صندلی دست به هر کاری می زند و دل به دریا می زند و با دریا دلی، جهت حفظ جایگاه خود هر کاری می کند به گونه ای که گاها هدف وسیله را برایش توجیه می کند! این مدیران پس از آنکه به اجبار ملزم به ترک صندلی شدند( اجبار عریان یا پنهان) حتی پس از ترک صندلی نیز در سودای صندلی و مقام و مکنت آن جایگاه سال ها و شاید مدت ها دچار افسردگی شده و نمی توانند به دنیای واقعی باز گردند!*
البته نکته قابل تامل تر این است که افسردگی و ناکامی از حفظ صندلی را شاید به صورت شفاف و چشم غیر مسلح نتوان دید اما اگر کمی دانش رفتارشناسی داشته باشی می توانی بفهمی که *بله! مدیر ما دچار چسبندگی شخصیتی به صندلی مدیریتی شده است!*

۱۳۹۹/۱۰/۲۹
محمد هاشم زاده