شوراهای شهر از نامگذاری هم عاجز هستند

در تهران که قدم میگذاریم خیلی زود متوجه میشویم دهها و صدها خیابان هم نام وجود دارد، که باعث سردرگمی ساکنان شده است.

اقتصاددان: این قانون در بین قوانین ما جامانده است که هر کس بنایی را احداث کرد این حق برای او محفوظ است، که نامش را خودش انتخاب کند و فاتحین بعدی صندلی سیاست، حق ندارند اسامی را تغییر دهند.

خلق یک اثر یا احداث یک بنا مثل فرزند انسان است و نباید کسان دیگری و هر طور که دلشان میخواهد آن را صدا بزند و یا نامگذاری کند.

وقتی در خیابانهای رم و یا آتن قدم میگذاریم مشاهده می کنیم اسامی باستانی، بنام خالق اثر و بدون تغییر باقی مانده. حتی اسامی فرمانروایان خونریز هم بدون تغییر باقی مانده است. چون جزئی از تاریخ آن کشور هستند.

اما در ایران تغییر اسامی که کاری زشت و نکوهیده است، خیلی سریع و براحتی انجام میشود. این رویه باید متوقف شود. چرا که هزینه‌های زیادی را به هویت و اسناد و مدارک تحمیل می کند. پاک کردن گذشته و حذف نتیجه خدمات دیگران و مصادره تلاشهای گذشتگان کاری بسیار غیر اخلاقی و یک دزدی آشکار است.

ما انتظار مان اینست که برج میلاد برای همیشه برج میلاد باشد. تونل توحید و تونل رسالت مطابق میل سازندگان آن باقی و جاوید بماند.

ما حتی در نامگذاری خیابانها بنام قهرمانان ملی از روی تعصب کور رفتار می کنیم. اما باید پذیرفت شرایط دوران‌ها متفاوت است و ما حق نداریم آثار و اسامی را بنام خودمان تغییر دهیم.

ما تنها حق نامگذاری بناها و خیابانهایی را داریم که آنها را احداث کرده ایم. این حق را به رسمیت بشناسیم.

/پ