سیستم مدیریتی در ایران باید متحول شود

مدیریت در ایران قرنهاست که سیستم سنتی خود را حفظ کرده است و با اینکه انواع و اقسام نامها را تجربه کرده است ولی درکل این سیستم سنتی بر تفکر مدیریتی در ایران حاکم است .
این نوع مدیریت که از ان به عنوان مدیریت خودمحور یاد می شود در دهه های اخیر شکل دیگری به خود گرفته است و این صرفا به دلیل ساختار اجتماعی و تفکر سنتی و همچنین عدم آموزش مدیران با علم روز اتفاق می افتد.
لازم به ذکر است که این نوع مدیریت درگذشته سیستم غالب مدیریتی در جهان بوده است و در طول تاریخ مشاهده می کنیم که سیستمهای مدیریتی که انواع دیگر را تجربه کرده اند به سود جامعه ، کشور و عموم مردم بوده است . به نظر می رسد که بهترین نوع مدیریت، مدیریت ترکیبی است یعنی شما به عنوان مدیر در یک زمان باید خود محور باشید ، در جایی مشورت محور و در جایی دیگر جنگجو یا ستیزه محور باشید و گاه باید سکوت کنید یا بخشنده باشید . در تمام حالت یک سیستم جواب نمی دهد .
اینکه همه جا من درست می گویم ، درست نیست .
اینکه همه جا حق با کارمند است ، درست نیست .
مدیریت باید قدرت مشاجره داشته باشد ، باید قدرت ستیزه جویی داشته باشد ، باید خلاق باشد ، باید ببخشدو گاه باید سکوت کند و قدرت ندید گرفتن داشته باشد .
با مطالعات و تحقیقاتی که در شرکتها و سازمانهای دولتی و بخش خصوصی داشته ام به نظر می رسد عدم نظارت بر سیستمهای مدیریتی و نبود فرآیند سیستماتیک جهت انتخاب مدیران ، سازمانها از این نوع مدیریت ضربه می خورند .
در تحقیق ما مشخص شد بالای ۸۰ درصد از مدیران می دانند هر کاری کنند بازخواستی نخواهند شد ، و معمولا تنبیهات ایشان به طوری است که فرصتهای بهتری برایشان فراهم می کند و برایشان تنوع کاری و مکانی ایجاد می کند .
مدیران ، خواسته یا ناخواسته پدرخوانده سیستمی سازمان و یا شرکتی هستند که مامور به خدمت در آن هستند ، و تفاوتی در تعداد نیرو ندارد .
این یعنی یک مدیر باید مانند یک مدافع و نگهبان و در عین حال ناظر فعالیت نماید ، اگر قرار است که سازمان سودآور باشد.
یک مدیر باید به نیروی کار توجه نماید، عدم توجه،نادیده گرفتن مسایل ،دغدغه ها و مشکلات نیروی کار و حتی عدم تنبیه و تشویق ایشان ، موجب ایجاد سیستمهای مدیریتی کوچکتر در داخل سازمان می شود که این سیستمهای مدیریتی کوچک گاه آنقدر ریشه دار می شوند که مدیران مجموعه را کلافه می کنند و گاه این سیستم باید جراحی شود . و الا پویا نخواهد شد .
در هر صورت مدلهایی مدیریتی در ایران باید به سمت و سویی برود که مدلهای به روزتری را تجربه کند و این تغییر و تحول سیستم مدیریتی ایجاد نمی شود مگر اینکه اساتید و کارشناسان در کارگروهها و گردهماییهای مدیریتی با برنامه ریزی و تفهیم سیستمهای عملی ( در کنار آموزشهای علمی ) مدیریت بهره وری نیروی انسانی در ایران را متحول کنند .
تا شاهد ایجاد انگیزه در کارگران و کارمندان میهن عزیزمان جهت تلاش برای ساخت ایرانی آباد باشیم .

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع