رویکرد مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم

 
در حال حاضر، سه حوزه اصلی کار صندوق بین المللی پول در ارتباط با مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم (AML/CFT) عبارتند از:
ارزیابی ها: هر ارزیابی از نقاط قوت و ضعف بخش مالی که تحت برنامه ارزیابی بخش مالی و برنامه مراکز مالی فراساحلی انجام می شود باید شامل ارزیابی سیستم AML/CFT حوزه قضایی باشد. چنین ارزیابی‌هایی انطباق با توصیه‌های FATF 40+9 را بر اساس یک روش مورد توافق برای ارزیابی انطباق با این توصیه‌های اندازه‌گیری می‌کنند.
کمک های فنی: همراه با بانک جهانی، صندوق بین المللی پول کمک های فنی قابل توجهی را به کشورهای عضو در تقویت چارچوب های نظارتی قانونی، نظارتی، نهادی و مالی برای مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم ارائه می کند. 
توسعه سیاست: کارمندان صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی در تحقیق و تحلیل رویه‌های بین‌المللی در اجرای سیستم های AML/CFT به‌عنوان مبنایی برای ارائه مشاوره‌های سیاسی و کمک‌های فنی فعال بوده‌اند.

پولشویی چیست؟

فعالیت‌های مجرمانه مانند قاچاق مواد مخدر، قاچاق، قاچاق انسان، فساد و غیره، سود زیادی را برای افراد یا گروه‌هایی که این عمل مجرمانه را انجام می‌دهند، به همراه دارد. با این حال، مجرمان با استفاده از منابع مالی چنین منابع غیرقانونی، این خطر را دارند که توجه مقامات را به فعالیت مجرمانه اساسی جلب کنند و خود را در معرض تعقیب کیفری قرار دهند. بنابراین، برای اینکه آزادانه از عواید جرم خود بهره مند شوند، باید منشاء غیرقانونی این وجوه را پنهان کنند.
به طور خلاصه، “پولشویی” فرآیندی است که در آن عواید حاصل از یک فعالیت مجرمانه برای پنهان کردن منشا غیرقانونی خود پنهان می شود. به طور دقیق تر، طبق مقررات کنوانسیون وین و کنوانسیون پالرمو در مورد پولشویی، ممکن است شامل سه دلیل متمایز و جایگزین باشد: (۱) تبدیل یا انتقال، با علم به اینکه چنین اموالی حاصل جرم است (۲) اختفا یا اختفا. پنهان کردن ماهیت واقعی، منبع، مکان، واگذاری، نقل و انتقال یا مالکیت یا حقوق مربوط به اموال، با علم به اینکه چنین اموالی حاصل جرم است. و (iii) تحصیل، تصرف یا استفاده از مال، با علم به اینکه در زمان دریافت، این اموال عواید حاصل از جرم است.
استاندارد بین المللی برای مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم توسط گروه ویژه اقدام مالی (FATF) ایجاد شده است که سازمانی متشکل از ۳۳ عضو است که مسئولیت اصلی توسعه استاندارد جهانی برای مبارزه با پولشویی و پولشویی را بر عهده دارد. مبارزه با تامین مالی تروریسم FATF در اجلاس سران G-7 در پاریس در سال ۱۹۸۹ تأسیس شد و با همکاری نزدیک با سایر سازمان های بین المللی کلیدی از جمله صندوق بین المللی پول، بانک جهانی ، سازمان ملل متحد و نهادهای منطقه ای به سبک FATF کار می کند.

تامین مالی تروریسم چیست؟

 یا تأمین منابع مالی با این هدف است که از آنها برای حمایت از اقدامات یا سازمان‌های تروریستی استفاده شود. وجوه ممکن است از منابع قانونی و غیرقانونی ناشی شود. به‌طور دقیق‌تر، طبق کنوانسیون بین‌المللی مقابله با تأمین مالی تروریسم ، شخصی مرتکب جرم تأمین مالی تروریسم می‌شود که «اگر آن شخص به هر وسیله، مستقیم یا غیرمستقیم، غیرقانونی و عمداً وجوهی را به قصد تأمین مالی یا جمع‌آوری کند. آنها باید به طور کامل یا جزئی به منظور انجام جرم در محدوده کنوانسیون استفاده شوند.
بنابراین، هدف اولیه افراد یا نهادهای درگیر در تأمین مالی تروریسم، لزوماً پنهان کردن منابع پول نیست، بلکه پنهان کردن تأمین مالی و ماهیت فعالیت تأمین مالی شده است.

تلاش برای مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم چگونه به هم مرتبط هستند؟

پولشویی فرآیند پنهان کردن منشا غیرقانونی عواید حاصل از جرایم است. تأمین مالی تروریسم عبارت است از جمع آوری یا تأمین بودجه برای اهداف تروریستی. در مورد پولشویی، وجوه همیشه منشأ غیرقانونی دارند، در حالی که در مورد تأمین مالی تروریسم، وجوه می تواند از منابع قانونی و غیرقانونی ناشی شود. بنابراین، هدف اولیه افراد یا نهادهای درگیر در تأمین مالی تروریسم، لزوماً پنهان کردن منابع پول نیست، بلکه پنهان کردن فعالیت های تأمین مالی و ماهیت فعالیت تأمین شده است.
روش های مشابهی هم برای پولشویی و هم برای تامین مالی تروریسم استفاده می شود. در هر دو مورد، بازیگر از بخش مالی استفاده نامشروع می کند. تکنیک های مورد استفاده برای پولشویی و تامین مالی فعالیت های تروریستی بسیار مشابه و در بسیاری از موارد مشابه هستند. بنابراین، یک چارچوب موثر مبارزه با پولشویی/مقابله با تامین مالی تروریسم باید به هر دو موضوع خطر بپردازد: باید از ورود وجوه غیرقانونی به سیستم مالی و تامین مالی افراد، سازمان ها و/یا فعالیت های تروریستی جلوگیری، کشف و مجازات شود. همچنین، استراتژی های AML و CFT همگرا می شوند. هدف آنها حمله به سازمان جنایتکار یا تروریستی از طریق فعالیت های مالی آن است و از دنباله مالی برای شناسایی اجزای مختلف شبکه جنایتکار یا تروریستی استفاده می کنند.

فساد و پولشویی چگونه به هم مرتبط هستند؟

هم فساد و هم پول شویی نگرانی بزرگی برای صندوق بین المللی پول هستند و اکنون به دلیل پیامدهای مخرب متعددی که هر یک بر اقتصادهای ملی و منطقه ای دارند، بخشی جدایی ناپذیر از کار آن هستند.
کار مبارزه با فساد و مبارزه با پولشویی از طرق متعدد و به ویژه در توصیه هایی که به طور کلی شفافیت، صداقت و پاسخگویی را ترویج می کند، مرتبط است. اطلاعات ضروری عبارتند از:

طرح‌های پول‌شویی (ML) مخفی کردن منشأ غیرقانونی دارایی‌ها را ممکن می‌سازد. فساد منبع ML است زیرا مقادیر زیادی عواید را برای شستن تولید می کند. فساد همچنین ممکن است امکان ارتکاب یک جرم ML را فراهم کند و مانع از کشف آن شود، زیرا می تواند مانع اجرای مؤثر چارچوب های قضایی، اجرای قانون و قانونی کشور شود.

زمانی که کشورها فساد را به عنوان یک جرم اصلی برای اتهام پول شویی مطرح می کنند، پولشویی که به عنوان یک فعالیت فاسد ایجاد می شود؛ می تواند به طور مؤثرتری مورد رسیدگی قرار گیرد. هنگامی که مقامات برای تحقیق و پیگرد پولشویی مرتبط با فساد اختیار دارند، می توانند اموالی را که حاصل فساد است ردیابی، ضبط و مصادره کنند و در همکاری بین المللی مرتبط شرکت کنند.

هنگامی که فساد یک جرم اصلی برای پولشویی است، اقدامات پیشگیرانه AML نیز می تواند به طور موثرتری برای مبارزه با فساد اعمال شود.

دبیرخانه گروه ویژه اقدام مالی (FATF) در حال حاضر در حال هماهنگی پروژه ای برای پیش نویس مقاله ای است که به تشریح پیوندهای بین فساد و پولشویی می پردازد که ممکن است اجرای استانداردهای بین المللی AML/CFT را تسهیل کند.

جنایتکاران در توسعه روش هایی برای پولشویی و تامین مالی تروریسم بسیار خلاق هستند. انواع پول شویی و تامین مالی تروریسم در هر مکان معین به شدت تحت تاثیر اقتصاد، بازارهای مالی، و مبارزه با پولشویی/مقابله با تامین مالی تروریسم بسته به نظام اقتصادی هر کشور است. در نتیجه، روش ها از مکانی به مکان دیگر و در طول زمان متفاوت است.
کسانی که در مبارزه با پولشویی یا تامین مالی تروریسم دخیل هستند به جدیدترین اطلاعات در مورد گونه شناسی ها تکیه می کنند. اعضای FATF سالانه مشاهدات خود را بر اساس موارد اخیر یا مطالعات حوزه های موضوعی خاص به یکدیگر و دبیرخانه گروه ویژه اقدام مالی (FATF) ارائه می دهند.  این اطلاعات جمع‌آوری می‌شود و تلاش می‌کند تا روندها را توصیف کند تا در موقعیتی باشد که بتواند توصیه‌هایی را برای رسیدگی خاص به خطرات پولشویی و تامین مالی تروریسم تطبیق دهد. 

چرا شناسایی دقیق مشتری ضروری است؟

بسیاری از روش‌هایی که مجرمان برای پولشویی یا تأمین مالی تروریسم به کار می‌گیرند، شامل استفاده از سیستم مالی برای انتقال وجوه است. مؤسسات مالی، به ویژه بانک ها، بیشترین آسیب پذیری را در برابر سوء استفاده برای این منظور دارند. برای محافظت از خود، ضروری است که مؤسسات مالی کنترل و رویه‌های کافی را در اختیار داشته باشند تا بتوانند شخصی را که با او معامله می‌کنند، بشناسند. بررسی دقیق کافی در مورد مشتریان جدید و فعلی بخش کلیدی این کنترل ها است.
استفاده از بررسی دقیق مشتری (CDD) توسط مؤسسات مالی و میزان شفافیت بالا برای مبارزه مؤثر با پولشویی و تأمین مالی تروریسم بسیار مهم است. CDD باید در هنگام ایجاد یک رابطه تجاری یا در آماده سازی معاملات نقدی خاص بیش از مقدار معین اعمال شود. CDD همچنین باید هر زمان که مؤسسات مالی به فعالیت‌های پولشویی یا تأمین مالی تروریسم مشکوک شوند، اعمال شود.
مراحل اساسی اقدامات CDD عبارتند از شناسایی مناسب مشتری و/یا مالک ذینفع، تأیید هویت مشتری یا مالک ذینفع، و همچنین جمع آوری اطلاعات در مورد هدف مشتری و ماهیت رابطه تجاری.
استانداردهای بین المللی CDD توسط کمیته بازل نظارت بر بانکداری (کمیته بازل) و گروه ویژه اقدام مالی (FATF) تنظیم شده است.

واحدهای اطلاعات مالی (FIU) چیست؟

یکی از عناصر کلیدی سیستم های AML/CFT، الزام مؤسسات مالی و سایر مشاغل غیرمالی تعیین‌شده (DNFBP) برای گزارش تراکنش‌هایی است که به نظرشان مشکوک به مرتبط بودن با فعالیت‌های جنایی یا تروریستی است. به دلیل محرمانه بودن به طور سنتی به تراکنش‌های مالی و از آنجا که نهادهای گزارش‌دهنده همیشه ابزاری برای اثبات سوء ظن خود ندارند، گزارش مستقیم آن به مقامات مسئول اجرای قوانین کیفری دشوار است. بنابراین لازم است دولت ها یک آژانس تخصصی به نام واحد اطلاعات مالی (FIU) ایجاد کنند که بر پردازش اطلاعات مالی که ممکن است با فعالیت های جنایی یا تروریستی مرتبط باشد، متمرکز باشد.
در ساده‌ترین شکل‌های خود، FIUها آژانس‌هایی هستند که گزارش‌های تراکنش‌های مشکوک را از موسسات مالی و سایر اشخاص و نهادها دریافت می‌کنند، آن‌ها را تجزیه و تحلیل می‌کنند و اطلاعات حاصل را به سازمان‌های مجری قانون محلی و FIUها برای مبارزه با پولشویی منتشر می‌کنند. به عنوان سازمان های دولتی، FIUها باید استقلال کافی برای دستیابی به اهداف خود را بدون دخالت یا نفوذ ناروا حفظ کنند.
به گفته گروه اگمونت ، انجمن بین المللی غیررسمی FIU، ۱۰۱ کشور در حال حاضر به عنوان واحدهای عملیاتی FIU شناخته می شوند و سایر کشورها در مراحل مختلف توسعه هستند. 
ح