دو شعر از شاعر تاجیکستانی

۱.
تقدیم تمام کاوه های پنجشیر عزیز که قهرمان قلب ها شدند:

تو را صدا کنم ای شیر ژیانم ، کاوه
تا زم شود به روحت روح و روانم، کاوه
هر دم که نام نیکت دور لبم بگردد
شیرین شود زبانم اندر دهانم، کاوه
ای شاه من، نچرخد در کهکشان سیاره
اندر جهان قلبم گر نیست نشانت کاوه
سپاسگزار هستم از مهر آفرنده
مرا گر‌ برگزیند همداستان کاوه
همچون ماهیی طلا باشم درون دریا
سر را گر می گذارم بر بازوان کاوه
هرگز کسی شبیهت من ندیدم در دنیا
ای پهلوان قلبم، قلبم مکانت کاوه

مهین دوران

۲.
کاش آن جا- در کنارت، غمگسارت می شُدم
خنده ای در چشمهای اشکبارت می شُدم
لحظه هایت را پر از عطر خوشی می کردم و
چلچراغِ روشنِ شبهای تارت می شدم

می نشستم رو به رویت، غصه ها گُم می شدند
سینه ها آکنده از شور و تبسُم می شدند
عشق از در می درامد، آفتاب از پنجره
سفره هامان غرقِ عطرِ گرم گندُم می شدند

مهین دوران