در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

سلاح ورزی، نایب‌رئیس اتاق ایران طی یادداشتی در کانال شخصی خود نوشت: کل هزینه واکسیناسیون برای جمعیت ۸۰ میلیونی ایران رقمی بین ۲ تا ۴ میلیارد دلار خواهد بود که این سرمایه گذاری بر ارتقای سلامت و تحرک جامعه، به سادگی ظرف مدت کمتر از یکسال، از محل احیای اقتصاد آسیب دیده جبران خواهد شد.

به گزارش اقتصاددان به نقل از بازار  ،  بالاخره بعد از حدود یک سال از شروع پاندمی کرونا، به نظر می رسد با کشف واکسن، جهان یا لااقل کشورهای برخوردار در آستانه رهایی از این ویروس مهلک اند.
به غیر از آسیبهایی که این ویروس به اقتصاد و روند عادی زندگی در همه کشورهای جهان زده است؛ در کشور ما بطور مشخص، همراه شدن این فشار با فشارهای اقتصادی قبلی سبب شده مردم نسبت به کارآمدی دولت بسیار بدبین تر از گذشته شوند. به طوری که می توان گفت بحران ناکارآمدی دولت در ایران در حال تبدیل شدن به بحران مشروعیت است.
در چنین شرایطی قرار گرفتن دولت ایران در صف خریداران واکسن و توزیع کارآمد و گسترده آن میان همه شهروندان ایرانی می تواند نمایشی دلپذیر از اقتدار و کارایی دولت باشد و زخمهای ایجاد شده در افکار عمومی و شکافی که ممکن است امروز مردم ایران میان خود و حکمرانان شان احساس کنند را تا حدی ترمیم خواهد کرد.

در نظر داشته باشید که کل هزینه واکسیناسیون برای جمعیت ۸۰ میلیونی ایرانی رقمی بین ۲ تا ۴ میلیارد دلار خواهد بود که حتی اگر تمام آن مستقیما از منابع عمومی پرداخت شده و این واکسن به رایگان در اختیار مردم قرار بگیرد؛ این سرمایه گذاری بر ارتقای سلامت و تحرک جامعه، به سادگی ظرف مدت کمتر از یکسال، از محل احیای اقتصاد آسیب دیده جبران خواهد شد.

صد البته اصولا چنین خاصه خرجی هایی هم احتیاج نیست، می توان واکسن را با قیمت واقعی در شبکه بهداشت عرضه کرد، برای طبقات اقتصادی متوسط برای خرید آن تسهیلاتی (حتی بدون سوبسید) گذاشت و برای طبقات  ضعیف با مداخله و مدیریت نهادهای حمایتی همچون بهزیستی، دسترسی به آن را کاملا رایگان ساخت.

البته باید به این نکته توجه داشت که تامین و پرداخت پول واکسن به شرکتهای سازنده، فقط خوان اول از هفت خوان این پروژه ملی است. مدیریت صحیح خرید و پیش بینی های مناسب لجستیکی برای توزیع سریع و آسان و منصفانه آن در سراسر کشور است که می تواند احساس افتخار ملی و نشاط اجتماعی و اعتماد به حکمرانان را در قلب مردم ایران زنده کند.

دولتها در ایران سالهاست است که از سوی افکار عمومی در مظان اتهام ناکارآمدی و بی توجهی به احوالات مردم، بخصوص در حوزه اقتصاد هستند. این بزنگاه فرصتی طلایی و شاید یکی از آخرین فرصتهایی باشد که می تواند موجب تغییر این تصویر و تقویت انسجام و پیوستگی دولت و ملت شود.

ع