تاریخ انتشار : یکشنبه 9 بهمن 1401 - 21:12
کد خبر : 113602

جای خالی انرژی خورشیدی دراقتصاد ایران

جای خالی انرژی خورشیدی دراقتصاد ایران

به گزارش اقتصاددان مهدی ناعمی در یادداشتی اختصاصی برای اقتصاددان نوشت: دنیای فردا بر پایه ۴ حوزه اصلی در حال ساخت و ایجاد است. این ۴ حوزه عبارتند از: – انرژی – ارتباطات – نانو – هوا فضا وقتی به این ۴ حوزه نگاه کنیم دو ویژگی خاص در آنها بارز است. سطح بالای تکنولوزی

به گزارش اقتصاددان مهدی ناعمی در یادداشتی اختصاصی برای اقتصاددان نوشت:

دنیای فردا بر پایه ۴ حوزه اصلی در حال ساخت و ایجاد است.
این ۴ حوزه عبارتند از:
– انرژی
– ارتباطات
– نانو
– هوا فضا

وقتی به این ۴ حوزه نگاه کنیم دو ویژگی خاص در آنها بارز است.
سطح بالای تکنولوزی و به روز رسانی در کنار هوشمند سازی روز افزون .
نکته مهم دیگر پیوستگی و وابستگی کامل این ۴ حوزه به یکدیگر در دنیای فردا است.

در حوزه انرژی؛ به دلایلی چون :
– هزینه بالای سوخت فسیلی
– بهره وری و ایجاد ارزش افزوده برای منابع فسیلی
– حفظ محیط زیست و کاهش انواع آلودگی
– استقلال در منبع انرژی
– هماهنگی با نوع زندگی فردا
امروزه بشر رو به استفاده از منابع انرژی پاک ( نور خورشید ؛ باد ؛ زباله ؛ امواج دریا ) آورده است.

وقتی صحبت از انرژی خورشیدی می کنیم ؛ در واقع در حال صحبت از لبه تکنولوژی هستیم.

بحران انرژی حاصل از جنگ اعراب و اسرائیل و گسترش روز افزون مصرف انرژی برق در جهان موجب شد تا بشر به دنبال افزایش ظرفیت تولید انرژی برق از طریق انرژی های هسته ای و پاک باشد.

در خصوص انرژی خورشیدی ؛ شاید روز اول که این تصور به وجود آمد بسیاری آن را نشدنی ارزیابی کرده یا حتی وقتی اولین سلول خورشیدی با آن ابعاد و هزینه ساخته شد ؛ باز بسیاری آن را نوعی کار غیر اقتصادی تلقی کردند.

با گذشت زمان و پیشرفت روز افزون تکنولوژی و ادامه بدون توقف آن؛ امروزه شاهد نسل‌های جدیدی از انواع سلول‌های خورشیدی با کیفیت و عمر مفید بسیار بالا در کنار کاهش قیمت چشمگیر و اقتصادی هستیم.

امروزه دیگر سلول‌های خورشیدی تنها به عنوان یک پنل نیروگاهی استفاده نمی شود.
ما امروز سلول‌های خورشیدی را در صنعت خودرو ؛ هوا فضا ؛ ساختمان ؛ کارخانه ها ؛ روشنایی معابر عمومی یا ویلاها و منازل شخصی به خوبی میتوانیم مشاهده کنیم.

مثلا در ساختمان ها؛  امروزه نمای ساختمان یا پریزهای برق از نوع سلول خورشیدی انتخاب می‌شوند.
این یعنی در طراحی اولیه ساختمان جهت گیری شکل ساختمان نسبت به نور خورشید در نظر گرفته می‌شود.
این یعنی کاهش هزینه های سیم کشی در ساختمان.
این یعنی کاهش هزینه های انرژی ساکنان ساختمان.
این یعنی کاهش آلودگی هوا.

در خصوص ایران ؛ با تلاش دلسوزانه کارشناسان متخصص با دیدگاه به روز و فردایی در دوره دوم ریاست جمهوری خاتمی طرح جامع استفاده از انرژی های پاک ؛ از جمله خورشیدی ؛ تصویب شد.

این طرح عالی در اجرا تاکنون به دلایل :
– عدم ثبات
– الگوی اقتصادی دولتی و قیمت دستوری
– نامشخص بودن وضعیت مالکیت و سرمایه
– تضاد منافع و رانت مجریان
– عدم آشنایی با تکنولوژی و نداشتن دیدگاه فردایی
با وجود مزیت مطلق اقتصادی ( به لحاظ دارا بودن زمین بایر و نور خورشید مناسب ) موفق نبوده و انجام نشده است.

تکنولوژی انرژی خورشیدی را در ایران سعی کردند تا با تولید سلول های خورشیدی و پنل آن تولید نمایند ( همان شعار گمراه کننده خودکفایی ).
اما وقتی ایران موفق به ساخت نمونه نسل اول سلول خورشیدی شد که دنیا در حالت استفاده از نسل هفتم و هشتم سلول خورشیدی بود!!
هزینه تمام شده تولید و کیفیت آن قطعا در انتخاب این محصول داخلی جهت استفاده در تولید انرژی برق کاملا غیر اقتصادی و رد شده بود.

این نتیجه اتخاذ سیاست غلط و گمراه کننده خودکفایی بود.
چون این تکنولوژی روز بایستی قبل از اینکه در داخل به عنوان محصول مصرفی استفاده شود ؛ باید وارد می شد.

طبق آخرین برآوردها برای تجهیزات فنی وارداتی و فضای لازم ( زمین بایر )یک نیروگاه خورشیدی ؛ هر مگاوات نیاز به :
– یک میلیون یورو
– ۱/۵ تا ۲ هکتار زمین دارد.

زمین باید دارای خصوصیاتی چون :
– نزدیکی به پست های برق حداقل ۶۰ تا ۴۰۰ کیلو ولت در فاصله حداکثر ۴ کیلومتر.
– نزدیکی به خطوط انتقال برق فشار قوی
– مشخصه های خاص زمین شناسی و هواشناسی ( به لحاظ جنس و مقاومت خاک ؛ حرکت باد و رطوبت ؛ سال تابش نور خورشید و ..) باشد.

این زمین های بایر به راحتی در بیابانهایی ایران قابل مشاهده هستند .
نحوه تملک آن هم داشتن طرح تایید شده مزرعه خورشیدی از وزارت نیرو و تایید سازمان های زمین شهری و مراتع و جنگلبانی و… ( برای اطلاعات دقیقتر به سایت ساتبا مراجعه کنید )
می باشد.
اما وقتی شما با داشتن طرح و مشخص کردن بیابان خدا به مراکز مراجعه می کنید ؛ متوجه می‌شوید دوستان !! تمام این زمین ها را حتی بدون داشتن طرح و بدون هیچ عملیات عمرانی تملک و رزرو کرده اند !!

اما بازگردیم به بحث سرمایه گذاری یک میلیون یورو برای هر مگاوات تولیدی !!

خوب در ظاهر رقم سنگینی به نظر میرسد .
مثلا یک نیروگاه ۲۰ مگاواتی نیاز به ۲۰ میلیون یورو سرمایه دارد.

این سرمایه از طریق همکاری بخش خصوصی داخلی و خارجی با داشتن یک وضعیت نرمال و با ثبات نسبی اقتصادی به راحتی قابل تامین است.

صندوق ها ( بیمه ؛ بازنشستگی و کار ) بانک‌ها و اشخاص حقیقی خارجی با توجه به :
– نرخ بهره داخلی کشورهای خارجی
– نرخ بازگشت سرمایه و سود آوری
– معافیت و حمایت مالیاتی این نوع سرمایه گذاری
شدیدا تمایل و آمادگی در این خصوص برای همکاری و سرمایه گذاری در شرایط مساعد و باثبات اقتصادی در ایران را دارند.به طور مثال :
یک نیروگاه خورشیدی ۲۰ مگاواتی با طرح  مشارکت ۲۰ ساله بر مبنای عمر مفید نیروگاه( ۹۰ درصد طرف خارجی یعنی کل سرمایه و تکنولوژی و ۱۰ درصد تامین زمین و اخذ مجوزها ) ؛ با نرخ دلار ازاد ۳۲۰۰ تومان در سال ۹۴ ؛ دارای نرخ بازگشت سرمایه سالانه
۲۰ درصد بود.
یعنی حداکثر ظرف ۶ سال اصل سرمایه اولیه به سرمایه گذاران بازگشته و ۱۴ سال با سود بسیار خوب روبرو بودیم.

خوب سوال چرا سرمایه گذار خارجی نیامد؟

دلایل عبارتند از :
– عدم ثبات سیاسی و اقتصادی و تحریم ها
– عدم شفافیت در بحث مالکیت و سرمایه
– روش اشتباه و غلط ورود و خروج سرمایه خارجی . ( در هنگام ورود باید به نرخ ارز رسمی محاسبه اما برای خروج باید به نرخ آزاد انجام شود )
– عدم انجام وزارت نیرو به تعهدات مالی به گروه اول سرمایه گذار خارجی
– قیمت گذاری دستوری برق و نرخ مالیاتی غلط وعدم همکاری برای بحث های صادراتی و سرمایه گذاری در داخل کشور.
– عدم اعتقاد و نداشتن راهبرد تولیدی برای استفاده از انرژی خورشیدی در سبد انرژی مصرف داخلی یا صادراتی.

نکته مهم :
ظرفیت اسمی برق تولیدی ایران در حال حاضر کمتر از ۹۰ هزار مگاوات است.

ایران در حال حاضر آمادگی پذیرش ظرفیت تولید اسمی ۶۰ هزار مگاوات ( تولید واقعی ۴۵ هزار مگاوات ) یا ایده‌آل ۱۱۰ هزار مگاوات ( تولید واقعی ۸۳ هزار مگاوات ) انرژی خورشیدی در طی ۵ سال دارد. ( یعنی کاملا در حال بهره برداری و استفاده ) !!

این یعنی ورود ۶۰ تا ۱۱۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی و تکنولوژی!!
در جایی که سالانه درامد ارزی کشور سالانه کمتر از ۵۰ میلیارد دلار است.

این یعنی ایجاد ظرفیت تولید انرژی که منجر به کاهش قیمت مصرف کننده داخلی و ایجاد درآمد ارزی از محل صادرات انرژی برق مازاد !!

این یعنی کاهش هزینه تولیدی انرژی برق از محل منابع سوخت فسیلی قابل ایجاد ارزش افزوده و صادرات !!

این یعنی کاهش آلودگی هوا و محیط زیست.

این یعنی کاهش شدید نیاز به سرمایه گذاری در زمینه تولید انرژی از طریق ساخت نیروگاههای گران قیمت و پرهزینه و ایجاد زیر ساخت برای انتقال انرژی فسیلی جهت تبدیل به انرژی برق !!
هر نیروگاه در بهترین شرایط برای طراحی و نصب و راه اندازی و بهره برداری حداقل به ۴ سال زمان و صرف هزینه عمرانی گزاف دارد.
همچنین به جهت بهره برداری نیاز به صرف هزینه های سنگین تعمیر و نگهداری است.
در صورتیکه نیروگاه خورشیدی در یک سوم زمان و هزینه قابل بهره برداری است.

ما در ایران به طور متوسط ۷/۳۰ ساعت قابلیت تبدیل انرژی خورشیدی به انرژی برق را داریم.
نکته مهم : این زمان تبدیل انرژی در روز بوده و در زمان پیک مصرف برق !!

خوب اگر ما بتوانیم فقط ۵۰ هزار مگاوات در روز ( به طور متوسط ۲۵۰ روز در سال ) تولید انرژی خورشیدی داشته باشیم ؛ به راحتی میتوانیم محاسبه کنیم صرفه اقتصادی درآمدی و رفاه آن را و عدم مصرف سوخت فسیلی و رفع آلودگی هوا را.

به دوستان علاقمند به حوزه تکنولوژی و انرژی خورشیدی که دارای توان مالی برای ایجاد نیروگاه نیستند ؛ اما دارای دانش فنی هستند ؛
پیشنهاد می کنم در حوزه های زیر که در سطح بین الملل در حال انجام و پیگیری است فعالیت کنند:
– لوازم خانگی هوشمند برقی
– تجهیزات برقی مانند پریزها یا سیستم های روشنایی عمومی خورشیدی
– بحث سبک سازی و افزایش ظرفیت و کیفیت باطری و  پنل های خورشیدی برای مصارف مختلف مانند خودرو ؛ یا وسایل هوا و فضا .
– بحث طراحی و استفاده از پنل های خورشیدی در نماهای ساختمان.
– بحث مولد انرژی برق ترکیب خورشید و باد به شکل پرتابل برای استفاده مناطق محروم و عشایر.
این طرح در دنیا اجرایی شده است .

مثلا در آخرین نمایشگاه بین المللی که در چین در سال ۹۵ در همین خصوص و بحث گرافن حضور داشتم ؛ متوجه شدم در کشور فرانسه پنل‌های خورشیدی جهت تولید برق در کف خیابان و محل تردد خودروها نصب شده است !!

یا بسیاری از وسایل خانگی از جمله شومینه  برقی با تلفیق مواد گرافن و سلول خورشیدی ساخته شده است.

باید سریع در این حوزه فعال شویم .
انرژی پایه رشد اقتصادی هر کشوری است.
نگاه کنید کشورهای پیشرفته بی محابا در این خصوص هزینه می کنند .
نگوییم هزینه بلکه سرمایه گذاری می کنند.

آمریکا از دوران اوباما دیوانه نیست که سالانه صدها میلیارد دلار در این زمینه سرمایه گذاری تحقیقاتی و تولیدی بکند ؛ یا کشورهای همسایه ایران ( سعودی ؛ امارات ؛ ترکیه و حتی عراق )!!
نگاه آنان به سال ۲۰۴۰ است.

تصور کنید کاری که اکنون در بسیاری از کشورها در حال اجرا است در کشور ما هم بشود.
روی دریاچه سدها نیروگاه خورشیدی ایجاد کنیم !!
طرح رویایی نیست در حال اجرا است !!اولین نفع محرز آن حفظ آب شیرین درون دریاچه سدها و جلوگیری از تبخیر آن.

سد گتوند مشکل آب شور دارد و نیاز به آب شیرین کن !!
آب شیرین کن نیاز به انرژی برق !!
خوب چرا معطل هستید با یک کار مهندسی و استفاده از انرژی خورشیدی این تهدید گتوند را می‌توانیم به فرصت تبدیل کنیم.
به شرط آن که بپذیریم باید تغییر کنیم و بساط رانت و تضاد منافع را ریشه کن کنیم.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

 

ع

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

اقصاددان رسانه با مجوز برخط اخبار اقتصاد - فناوری - کسب و کار - اجتماعی و ....