بحثی در باب نسخه های صندوق بین المللی پول

بسیار شنیده ام که هواداران اقتصاد بازار را با این نقد! می نوازند که کورکورانه از نسخه های صندوق بین المللی پول و بانک جهانی پیروی می‎کنند؛ از این بگذریم که بسیاری از اوقات این حرف باد هواست و خود گوینده هم نمی‎داند چه می‎گوید ولی بد نیست دیدگاه هواداران اقتصاد اتریشی را در این مورد ببینید؛ کسانی که از رادیکال ترین بازارگرایان به حساب می آیند. برای بیزینس توسعه و کار بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول و سازمان تجارت جهانی یک نام جالب انتخاب کرده‎اند: صنعت فلاکت!

اقتصاددان: «سه موسسه مالی بین‎المللی (بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول و سازمان تجارت جهانی) از اساس برای این به وجود آمدند که سازوکار اصلی رشد اقتصادی و پیشرفت را از بین ببرند. برنامه‎ریزی متمرکز بانک جهانی تقسیم کار ملی را مختل می‎کند؛ شروط و الزامات صندوق بین‎المللی پول هم بخت برخورداری از پول سالم و در نتیجه انباشت سرمایه را از بین می‎برد. سازمان تجارت جهانی هم از طریق حق الامتیازها و محدودیت‎های تجاری (که البته آنها را «توافق‎نامه‎های تجارت آزاد» جا می‎زند) جلوی پیشرفت تکنولوژیک کشورهای فقیر را می‎گیرد».

« اگر صنعت فلاکت برای «نجات» هر حاکم دزدی در جهان سوم قدم برندارد تورم و رکود همیشگی هم وجود نخواهد داشت. درست برعکس، یکی از این بحران‎ها هم کافی است تا هر دولت بندبازی را به زباله‎دان بیندازد و فرصتی برای یک شروع تازه ایجاد کند. اگر این امکان برای دزدسالاران حاکم فراهم نبود که دائم دست به دامن خط اعتباری نامحدود موسسات مالی بین‎المللی بشوند، خیلی زود ورشکست می‎شدند تا زمانی که به‎جای آنها دولتی بیاید که مسئولانه رفتار کند و بیشتر از مالیاتی که می‎گیرد خرج نتراشد. تحمل یک دوره ابرتورمی که طی آن یک دولت بی‌مبالات از بین برود و دولتی منضبط از نظر پولی جای آن را بگیرد بسیار بهتر از برزخی ابدی است که در آن تورم بالا، بحران‎های مالی ، کنترل سرمایه، حمایت‎گرایی و برنامه‎ریزی متمرکز (که صندوق بین‎المللی پول ترویج می‎کند) را تجربه کنیم».

/پ