اوتیسم در حوزه سیاسی ایران
حوزه سیاسی ایران دچار بیماریِ درخودماندگی، یا اختلال طیف اوتیسم شده است. بنا به تعریف، این بیماری باعث ایجاد مشکل و مانع در تعامل و ارتباطات اجتماعی شخص میشود و نقصی ایجاد میکند که میتواند منجر به ناتوانی در حل مسئله، برنامهریزی و… شود؛ بارزترین نشانه اختلال طیف اوتیسم (autism) انجام الگوهای محدود و
حوزه سیاسی ایران دچار بیماریِ درخودماندگی، یا اختلال طیف اوتیسم شده است. بنا به تعریف، این بیماری باعث ایجاد مشکل و مانع در تعامل و ارتباطات اجتماعی شخص میشود و نقصی ایجاد میکند که میتواند منجر به ناتوانی در حل مسئله، برنامهریزی و… شود؛ بارزترین نشانه اختلال طیف اوتیسم (autism) انجام الگوهای محدود و تکراری رفتاری است؛ افرادِ دچار آن معمولا نسبت به یک موضوع خاص تمرکز و علاقهای ویژه به خرج میدهند و از سایر مسائل غافل میمانند، در نتیجه تواناییهای عملکردی آنها از بسیار ضعیف تا بسیار قوی متغیر است.
نشانههای ناتوانی در حل مسئله و برنامهریزی، کاملا در قوههای مقننه و مجریه مشهود است؛ برای مثال کافی است فقط به طرح دوفوریتی «الزام دولت به تثبیت قیمتها و کنترل تورم» یا ممنوعیت افزایش قیمتها که اخیرا در مجلس در دستور کار برخی نمایندگان قرار گرفته، توجه کنیم. در متن توجیهی، منظور از ارائه طرح نیز «رفع فقر بالفعل و نیز دفع فقر بالقوه و نیز زدودن جلوههای خشن فقر» آمده است. جدا از اینکه گذراندن یک قانون برای تثبیت قیمتها و کنترل تورم، مانند تازیانه بر دریا زدن برای مهار آن است، افزایش کنونی قیمتها ناشی از یک بحران ساختاری اقتصادی است که خود برآمده از ناتوانی در ارائه الگو و برنامه توسعه و نبودِ اراده در حوزه سیاسی برای «حل مسئله»، با تشکیل دولت توسعهبخش (developmental state) در چند دهه پس از جنگ تحمیلی است. در این چند دهه، دو الگوی «محدود و تکراری رفتاری» در حوزه اقتصاد، باعث ایجاد شکلبندیِ اقتصادی- اجتماعی نوفئودال در ایران و در نتیجه تورم بالا و بدتر از آن بالاترین مقادیر «شاخص نکبت» (مجموع درصد بیکاری و تورم) در جهان شده است. در یکسو، طرفداران انحصار قدرت و ثروت در شکل یک دولت رانتیر هستند که بنا به خصلت خود به توزیع « تمرکز و علاقهای ویژه به خرج» میدهند، اقتصاد را به «بردن نفت بر سر سفره مردم» خلاصه کرده و درپی خودکفایی انزواجویانه (autarky) هستند، بدون آنکه برنامهای اولیه برای توسعه درونزا و بروننگر داشته باشند و در غیاب این برنامه و در دشمنی با آن، حتی دست به انحلال سازمان برنامه زدند تا نزدیک به ۷۰۰ میلیارد دلار را بدون افزودن حتی یک اشتغال در دوره ۱۳۸۵-۱۳۹۰ بر باد دهند.
ع
برچسب ها :اوتیسم ، بحران ساختاری اقتصادی ، بورس کالا ، بیماریِ درخودماندگی ، حوزه سیاسی ایران ، کمال اطهاری ، کنترل تورم
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰