امروز یک خانه، فردا شاید هزاران خانه؛

مصطفی رشیدی

یقینا دزفول بعنوان یک شهر کهن دارای محلات زیادی با بافت فرسوده است که نیاز فوری به فرآیند، بهسازی، نوسازی و بازآفرینی دارند. بافت فرسوده دزفول امروز محل تمرکز جمعیتی از طبقه محروم جامعه است که به دلیل عدم توانایی اقتصادی و نبود حمایت نهادی از آنها توان بهسازی و مقاوم‌سازی و یا نوسازی و حتی ترک این خانه‌ها و بافت فرسوده و مهاجرت به مناطق دیگر را ندارند.

به رغم در خطر بودن جان دهها هزار نفر جمعیت شهر دزفول در بافت‌های فرسوده و مساکن با ایمنی و کیفیت پایین و به رغم وجود پدیده بدمسکنی در شهر دزفول، به دلیل نبود طرح جامع نوسازی، بهسازی و بازآفرینی و عدم پیروی شهرداری دزفول از عدالت اجتماعی و اصول منطقی و علمی شهرسازی و به دلیل تفاوت اولویت‌های شهرداری دزفول با اولویت‌ها و حقوق شهروندی طبقات فرودست در سطح این شهر، مدیران شهری دزفول در طول سالهای متمادی به مسابقه لوکس‌سازی و بلندمرتبه‌سازی و مال‌سازی پرداخته و بالکل فراموش کرده‌اند که حقوق اولیه انسانی که شامل حفاظت از جان شهروندان و مهیا کردن حداقل‌های امکانات موردنیاز آنها که جز حقوق اولیه بشری است، را در نظر بگیرند.

با رویه کنونی مدیریت شهری که هیچ گوش شنوایی و چشمان بینایی در حوزه عدالت شهری ندارد باید منتظر شکاف بیشتر طبقات اجتماعی در سطح شهر، افت بیشتر کیفیت زیست شهری و تهدید جانی شهروندان محلات با بافت فرسوده و کیفیت بد ساختمانی بود.

با کوچکترین زلزله‌ای، این بی‌توجهی تبدیل به جنایتی علیه انسانیت خواهد شد.

دو استکان چای داغ