الحاق به خوزستان، مطالبه بحق مردم بهمئی

بقلم نوذر اولیا، فعال فرهنگی و رسانه ای خوزستان

خداوند در قرآن می فرماید انّ الله لا یُغیِّرُ ما بقوم حتّی یغیّرو ما بانفسهم خداوند سرنوشت هیچ قومی و《ملتی》را تغییر نمی دهد مگر آنکه آنها خود تغییر دهند.

عشایر که جغرافیای وسیعی از کشور را در اختیار داشته اند در طول تاریخ همواره برای شاهان و استبداد یک خطر محسوب می شدند این خطر کارشناسان را به فکر انداخت که باید آنها را تقسیم کنند. پایه و اساس آن تقسیمات و جدایی های عشایر، تنها مسائل سیاسی بوده است که عواقب برخی از این تقسیمات که بدون توجه به مسائل اقتصادی،فرهنگی و نظیر اینها صورت گرفته بود، تحمیل بارهای اقتصادی،تبعیضات فرهنگی،نزاع های محلی و تنش های قومی و انفکاک بین دو نسل بوده است.

شهرستان بهمئی بعنوان منزوی ترین و دور افتاده ترین شهر کهگیلویه و بویراحمد همیشه سهم ناچیزی از توجهات را داشته است. لذا، امروزه مطالبه بحق ۹۰ درصد مردم شهرستان بهمئی،جدایی این شهرستان از کهگیلویه و بویراحمد و الحاق آن به استان خوزستان برای بهره مندی از امکانات رفاهی و… است. که بارها و بارها مطالبه گر این موضوع بودند تا جایی که به مقام معظم رهبری هم نامه نوشتند و پیگیر این موضوع بودند. اما، تا بحال این آرزو برای آنها محقق نشد.

مهمترین دلایل علمی که باعث استقبال گسترده مردم شهرستان بهمئی برای الحاق این شهرستان به استان خوزستان گردیده است موارد زیر هستند:

۱-شهرستان بهمئی درون وسعت جغرافیایی استان خوزستان قرار گرفته و تماما تحت شرایط بد آب وهوایی این استان(خشکسالی،بحران آب،گرمای شدید، متاثر از پدیده گرد و غبارهای اخیر) می باشد اما قوانین اعمالی اداری در بهمئی همانند میزان فوق العاده بدی آب و هوای کارکنان و آیتم های مصرف آب و برق و… به مانند مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد اعمال می گردد.

۲-در حالی که قریب به ۸۰ حلقه چاه نفت و گاز و برخی تاسیسات نفتی در شهرستان بهمئی وجود دارد، فرزندان بهمئی همچنان در استخدام های حوزه نفت،گاز و پتروشیمی غیربومی محسوب می شوند.

۳-فاصله شهرستان بهمئی تا یاسوج – مرکز استان کهگلیویه و بویراحمد- حدود ۴ الی ۵ ساعت بعد از گذر از استان های خوزستان، فارس و مسیر کوهستانی است در حالی که فاصله شهرستان بهمئی تا اهواز ۲ ساعت و اندی آنهم در مسیر دشت و جاده هموار است.

۴-با توجه به اینکه بیش از ۸۰ درصد امور اداری در خود شهرستان انجام می شود اما باید به خاطر مسائل جزئی و یا یک جلسه اداری چند ساعته، علاوه بر صرف هزینه های هنگفت از بیت المال مسلمین، ۲ روز از زندگی و وقت مفید مردم و مسئولان شهرستان در مسیر بهمئی و یاسوج هدر رود.

۵-مهمترین مورد: در طی ۳۰ سال گذشته سهم بهمئی در بودجه بصورت عادلانه تخصیص نیافت و تخصیص های نامناسب و ناکافی بودجه و منابع، مهمترین عامل شکل گیری تفکر جدایی بهمئی از کهگیلویه و بویراحمد و الحاق به خوزستان است.

۶-شهرستان بهمئی تنها از طریق بخش سرآسیاب یوسفی به شهرستان لنده استان کهگیلویه و بویراحمد راه ارتباطی مستقیم دارد در حالی که از پنج مسیر با استان خوزستان مرتبط است و داد و ستد های اقتصادی، بهداشتی و درمانی و فرهنگی مردم بهمئی تماما با استان خوزستان است.

۷-عموم ارتباطاات فرهنگی مردم شهرستان بهمئی با شهرستان ها و بخش های بهبهان، جایزان، ماهشهر، رامهرمز، باغملک، امیدیه و اهواز می باشد، چرا که اکثریت و یا بخش قابل توجهی از بهمئی ها در این شهرستان ها ساکن هستند و تقریبا تمام مبادلات اقتصادی مردم بهمئی با خوزستان بالاخص شهرستان بهبهان است و تمام ارجاعات پزشکی مردم شهرستان بهمئی به بیمارستان ها و پزشکان متخصص، به شهرستان بهبهان است.

۸-تفاوت های اساسی در نگاه های سیاسی و اداری میان شهرستان بهمئی با سایر استان کاملا مشهود می باشد بنحوی که تاثیرگذاری مردم بهمئی در تحولات سیاسی خوزستان بالاخص انتخابات بسی بیشتر از استان کهگلیویه و بویراحمد است.

۹-فاصله ۵ دقیقه ای مسیر هوایی شهرستان بهمئی با ناوگان هوایی درمانی بهبهان و فاصله ی زمینی ۳۰ دقیقه ای این شهرستان با مراکز درمانی بهبهان

۱۰-وجود دشت های پهناور و قابل کشت در شهرستان بهمئی و نداشتن سهمیه آب کشاورزی از سدهای مارون،کوثر و دیگر سدهای استان خوزستان که از جوار شهرستان بهمئی عبور می کنند.

۱۱-نکته پایانی اینکه مردم بهمئی با برادران خونی خود در همه نقاط استان چهارفصل کهگیلویه و بویراحمد ارتباط بسیار قوی دارند و سفره مهمان نوازی همه آنها در این استان برای همیشه بر روی همدیگر گسترده است اما شرایط کنونی ایجاب می کند که مسئولان استان کهگیلویه و بویراحمد همه با هم این موضوع را به عنوان یک مطالبه عمومی و به صلاح مردم بهمئی در کشور پیگیری کنند.

دو استکان چای داغ