ائتلاف محرمانه؛ پرونده انتخاب رییس مجلس مختومه شد

گمانه‌زنی‌ رسانه‌ای درباره رئیس آتی مجلس درحالی ادامه دارد که تصمیم‌سازان در نهان تکلیف را معلوم و پرونده را مختومه اعلام کرده‌اند. محمدباقر قالیباف باوجود اینکه در ظاهر بیشتر مخالف دارد تا موافق، جایگزین علی لاریجانی است. چرایی و چگونگی‌اش اما با نگاهی اجمالی به گزینه‌های مطرح و جایگاه سیاسی هر یک عیان خواهد شد.

احمدی‌نژادی‌ها
نزدیکان احمدی‌نژاد که بنا به ادعای شمس‌الدین حسینی شمارشان در مجلس یازدهم به پنجاه نفر می‌رسد دو یا سه کاندیدا برای ریاست مجلس دارند. خود شمس‌الدین حسینی که این روزها به دلایلی تیتر و عکس بسیاری از رسانه‌ها است از یک سو و علی نیکزاد که همین تازگی‌ها رسما نامزد بودن خود برای انتخابات رئیس مجلس را اعلام کرد از سوی دیگر. حاجی‌بابایی را هم نباید از قلم انداخت. خروجی این سه‌گانه هنوز معلوم نیست و یاران احمدی‌نژاد هنوز به توافق نرسیده‌اند. امر مسلم اما حسابی است که این طیف روی ائتلاف با پایداری باز کرده است.

زاکانی
زاکانی از همان اول رقیب جدی قالیباف به حساب آمد و با توجه به چهره ضد فسادی که از خود به نمایش گذاشته است بر شهردار پیشین پایتخت با آن حرف و حدیث ها برتری یافت. زاکانی هم حمایت رهپویان را دارد و هم می‌تواند موئتلف پایداری باشد. ارائه برنامه مجلس جدید نیز سندی است از جدی بودن عزم او برای نقش آفرینی موثر درمجلس یازدهم. افزون بر این، دست نامرئی افراد حزبی نزدیک به زاکانی را می‌توان در جریان راه افتاده بر علیه قالیباف دید. جریانی که یک سر آن افشاگری احمد توکلی درباره تخلفات دوره شهرداری وقت است و سر دیگر توییت‌های علی شمسی‌پور با محتوای ضرورت برنامه چهار ساله داشتن برای مجلس که در واقع کنایه‌ای است به قالیباف و ایجاد این شائبه که قالیباف قصد ورود به انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ را دارد.

پایداری
پایداری به نظر تعیین‌کننده‌ترین طیف سیاسی در مجلس یازدهم خواهد بود و مرتضی آقا تهرانی را به عنوان گزینه خود معرفی می‌کند. گزینه‌ای که بر مبنای رفتار سیاسی این طیف از زمان بستن لیست ائتلاف اصولگرایان تا کنون؛ اصلا جدی نیست. آقاتهرانی در واقع دچار نوعی تنهایی ملموس شده و بیش از آنکه گزینه‌ای برای کسب کرسی ریاست باشد، ابزاری است برای معامله‌گری پایداری. این طیف پرحاشیه اصولگرا مدام در حال رایزنی با دیگر گروه‌ها است و فعلا گویا هر جا حرف از ائتلاف باشد، نامش می‌درخشد. یک روز به احمدی‌نژادی‌ها قول همراهی می‌دهد و روز دیگر به زاکانی.

میرسلیم
مصطفی میرسلیم گزینه راست سنتی است و شانسش برای پیروزی بر رقبا آنقدر کم است که گمان رود ذکر نام وی در گمانه‌زنی‌ها نوعی رعایت ادب است. نه در ائتلافی جای می‌گیرد و نه آنقدر حامی و هوادار دارد که حرفی برای گفتن داشته باشد.

قالیباف
محمدباقرقالیباف وضعیت عجیبی دارد . نگاه به صندلی ریاست بهارستان و نیم نگاهی هم به پاستور. نکته قابل توجه در ارزیابی شانس او که اغلب تحلیلگران و رسانه‌ها را به اشتباه می‌اندازد، زیاد بودن مخالفان وی روی کاغذ است. قالیباف قطعا رای پایداری را ندارد. همچنین رای احمدی‌نژادی‌ها و اصلاح طلبان را. تصمیم نهایی زاکانی برای رئیس یا نایب رئیس شدن تکلیف حمایت رهپویان از قالیباف را معلوم می‌کند اما علی‌الحساب ‌می‌توان این گروه را در لیست مخالفان قالیباف قرار داد. به عبارت دیگر در ظاهر امر، قالیباف خودش است و خودش.

ائتلاف تصمیم ساز
موفقیت او اما وقتی قطعی می‌شود که در نظر داشته باشیم برخی در پشت پرده برای تقدیم صندلی لاریجانی به او آستین بالا زده‌اند. بر اساس اطلاعات خبرنگار نامه نیوز این پرونده دیگر مختومه شده و علی لاریجانی و غلامعلی حدادعادل برای قرار دادن او در آن جایگاه ائتلاف کرده‌اند. این ائتلاف به قدری قدرت دارد که همه بازی‌های سیاسی پیش گفته را برچیند و دستاوردش نیز روشن است؛ ادامه راه و رسم لاریجانی در مجلس. بدیهی است که علی لاریجانی بعد از ۱۲ سال رئیس مجلسی شاید چندان تمایلی ندارد تا علیرضا زاکانی جای او را بگیرد و برای نمایش ضدفسادی خود، دفتر حساب‌های قدیمی را باز کند. او تماشا نمی‌کند تا نادران و همفکرانش بیایند و رسم او را براندازند. گویا ائتلافی شکل گرفته است. ائتلاف مذکور تصمیم نهایی خود برای ریاست مجلس را در جلسه روز سه‌شنبه که به گفته نادران برای بررسی سازو کارهای ارتقای کارآمدی و تحول مجلس برگزار شده بود به اطلاع آقایان کاندیدای مجلس رسانده است. به این ترتیب کار تمام است و قالیباف رئیس؛ باقی هرچه است، بازی سیاسی است.