آیا وزراء ناز کشیدن را آموخته اند؟

این نوشته را امروز از یک عالم فرزانه روحانی (بدون لباس روحانیت )دریافت کردم

اقتصاددان: از خودم پرسیدم ایا وزرای کابینه دولت سیزدهم هم نازکشیدن را در محیط های کاری خود آموخته اند یا خیر ؟ که بعد قادر باشند ناز مدیران اندیشمندی که با نظام اداری قهر کردند را بکشند و از آنها درخواست همکاری کنند تا با کمک هم ۸۳ میلیون نفر را از این شرایط سخت چهار ساله عبور دهند ؟!

بگذارید من هم برایتان خاطره را تعریف بکنم ؛

با وزیری صحبت می کردم ایشان می گفت رییس جمهور وقت ۵ ابر پروژه سنگین را که چندین سال در کشور نیمه تمام رها شده بود را در همان اوئل وزارتم به من محول کرد و گفت این ها ابروی جمهوری اسلامی شده است ، یک کاریش بکن .

او می گفت من یک هفته تمام فکر کردم که این ۵ ابرپروژه را به چه کسانی بسپاریم.

یکی از آنها پروژه …… بود ۲۳ سال از کلنگ اولش گذشته بود ولی رها شده بود . پیش خودم گفتم اگر به فرد موردنظرم مستقیاً بگم حتما قبول نمی کند، رفتم پیش پدر آن فرد که در طبقه پایین خونه او زندگی می کرد. به او التماس کردم که پسرش را راضی کند ان پروژه را قبول کند. پس از اصرار زیاد پدر کنار پله آمد و پسرش را صدا کرد و او با سرعت پایین امد و از دیدن من تعجب کرد دست پدر را بوسید و گفت شما اینجا چکار می کنی ؟

پدرش دست او را در دست من گذاشت و به او گفت حلالت نمی کنم اگر دست این فرد را که برای کمک به سوی تو دراز کرده پس بزنی . و او هم ناچارا قبول کرد و صبح همان روز به احترام پدر سر پروژه حاضر بود.

بقیه پروژه ها را هم بهمین شکل ، دیگر من (آن وزیر ) افتاده بودم به دنبال هماهنگی ها و تامین بودجه های آن ۵ پروژه ؛

نهایتا در پایان چهار ساله آن دولت هر ۵ پروژه به سامان رسید.

نتیجه ای که از داستان آن عالم فرزانه و این اقدام وزیر گرفتم این بود که یکی از شایستگی ها وزرا در کنار (مهارت های فنی ، مهارت های اداراکی و مهادت های روابط انسانی آنها) توانایی نازکشیدن است. که باید ببینم مادران آنها (مدیران قبلی ) این صفت ممدوح را در محیط های کاری آنها ، در وجود این وزرا پرورش داده اند یا خیر؟

/پ