آزمون استخدامی بخش خصوصی، فریب و‌ اغوا

سعید قبادی در یادداشتی انتقادی به چند و چون آزمون استخدام بخش خصوصی پرداخت.وی بیان می کند که ، سوالات و ابهامات زیادی در این آزمون ،وجود دارد که این حجم از تبلیغات، جابه‌جایی پول، صرف هزینه و وقت توسط ده ها هزار نفر در سراسر کشور چه سرانجامی دارد و چه کسانی از منافع آن بهره مند می‌شوند؟

‏فرآیند چهارمین آزمون استخدام بخش خصوصی (https://t.me/maktubmedia/4386) این هفته آغاز شد.

حرف و حدیث پیرامون این آزمون زیاد است، فعلا آن‌ها به کنار، اما برگزار کنندگان تبحر خاصی در بازی با اعداد دارند، امری که لزوما به معنای دروغگویی آنان نیست اما از واقعیت تا تصویری که برای شرکت کننده می سازند، فاصله است .. ‏

اغواکننده‌ترین تبلیغ برای شرکت در آزمون، تعداد موقعیت شغلی است که روی آن مانور زیادی داده می‌شود، اما موقعیت شغلی دقیقا یعنی چه؟ در کدام شرکت‌ها چقدر؟ به تفکیک هر استان؟ همانطور که در تصاویر می‌بینید اعداد در این ۴ دوره از هزاران تا ۱۰ هزار ، ۲۸ هزار و ۴۷ هزار بوده است!

‏متقاضی با مشاهده تعداد موقعیت شغلی و تعداد ثبت نامی تصور می‌کند با یک نسبت ساده می تواند شانس خود را برای مشغول به کار شدن بسنجد، مثلا اگه ۳۰ هزار موقعیت شغلی باشد و ۱۵۰ هزار ثبت نامی، علی القاعده شانس موفقیت یک پنجم است، اما داستان از این قرار نیست…

‏اساسا هیچگونه تضمینی برای اینکه شرکت الف این تعداد نیرو جذب می‌کند یا در فلان استان این تعداد نفر مشغول کار می شوند داده نمی شود، مقایسه کنید با آزمون مثلا فلان مجموعه دولتی که اعلام می کند در استان الف، اداره ب، ۵ نفر نیرو جذب خواهند شد (هر چند آن هم اشکالات خودش را دارد) ‏

در طول ۳ دوره پیشین برگزاری آزمون هیچ آمار مشخصی و متقنی از تعداد افرادی که از طریق آزمون مشغول به کار شدند اعلام نشده است، و به صورت کلی آمارهای مبهم و دوپهلویی بیان می‌شود، برای مثال یکی از همین ابهام ها این است که در آمارها بیان می‌شوند این تعداد “معرفی موفق” انجام شده.

‏ اما معرفی موفق یعنی چه؟ یعنی مثلا پس از پایان آزمون تعداد ۸۰۰۰ نفر به شرکت‌ها معرفی شدند، و اینکه پس از معرفی به شرکت ها چه رخ داده است، معلوم نیست! یعنی شاید شرکت الف ۱۰۰ نفر نیرو می‌خواسته، ۲۰۰ نفر هم معرفی شدند به این شرکت اما یک نفر هم آن جا مشغول به کار نشده است!

‏مجموع این موارد که با اندکی تامل در داده‌های آشکار آزمون قابل درک است و البته مواردی دیگر، سوالات و ابهامات زیادی را ایجاد می‌کند که این حجم از تبلیغات، جابه‌جایی پول، صرف هزینه و وقت توسط ده ها هزار نفر در سراسر کشور چه سرانجامی دارد و چه کسانی از منافع آن بهره مند می‌شوند؟