آزار کلامی ، هرگز دیده نمی شود

آزار کلامی از صدمات فیزیکی به مراتب بدتر است. اما هرگز دیده نمی شود؛

در زندگی های مشترک بحث و مجادله تقریبا اجتناب ناپذیر است و گاهی بصورت روزانه تکرار میشود. گفته میشود نق زدن و غر زدن باعث آرامش اعصاب خانمها میشود. اما در سوی دیگر ماجرا ادامه این روند برای مردان کشنده است. این را آمار مرگ و میر بیشتر مردان نسبت به زنان بخصوص در سکته های قلبی و معزی و گرفتار شدن به بیماری های روحی و روانی می گوید.

اقتصاددان : گاهی این مشاجرات که به دور از چشم جامعه صورت می گیرد، تبدیل به خشونت میشود. آنجاست که جامعه با همه ابزار رسانه ایی خود می بیند و می شنوند و چاره اندیشی می کند. اما آنچه جامعه نمی بیند و قانون هم از درمان آن شانه خالی می کند،” آزار کلامی” است. گستردگی پدیده آزار کلامی در خانواده ها به مراتب بیشتر و گسترده از برخوردهای فیزیکی است. ممکن است هزاران بار آسیب کلامی یک بار منجر به آسیب فیزیکی شود. اما فقط جامعه آسیب فیزیکی را می بیند و برای آن حد تعیین می کند. اما برای پدیده زشت و غیر انسانی آزار کلامی که باعث تلطیف روان یکی و برهم ریختن روح و روان دیگری میشود و گاهی جبران آثار آن غیر قابل جبران است، هیچ مجازاتی تعیین نشده است.
آیا کسی هست به محاکم مراجعه کند و از آزار هر روزه کلامی شکایت کند و به آن منصفانه رسیدگی شود؟
آیا اصلا راهی برای جلوگیری از آزار کلامی هست؟
آیا قانونی برای پیشگیری و درمان آزار کلامی هست؟
آزار کلامی در قانون و خانواده های ما پدیده ایی مرسوم در نظر گرفته شده است.
قانون حتی برای کودکانی که در معرض این آسیب های هر روزه در محیط های خانوادگی قرار می گیرند، هیچگونه بند حمایتی ندارد.
آنچه مسلم است باید قانون علتها را هم تعیین و مجازات کند و معلول ها را فقط ملاک مجازات قرار ندهد.
ای کاش تست روانشناسی هم مثل آزمایش خون و آزمایش ژنتیک در مراحل قانونی ازدواج اجباری بود و میشد جلوی شکل گیری آزار کلامی و تنش های دائمی خانوادگی را تا حدودی گرفت.

ع