هر پگاه نو با یک نگاه نو #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد ۱۳۳۲) «کارِ گِل» یا «اِنکارِ دِل»؟! من انسان را دیدم «رها از بند زمان» و «جدا از قید مکان». او در «عرصۀ بی کران ازلیّت» و «صحنۀ بی پایانِ ابدیّت»، با «پر و بالِ راز» در «سپهر آمالِ دلنواز» پرواز می کرد. از «خاکسترِ فنا رمیده» و […]
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد ۱۳۳۲)
«کارِ گِل» یا «اِنکارِ دِل»؟!
من انسان را دیدم «رها از بند زمان» و «جدا از قید مکان».
او در «عرصۀ بی کران ازلیّت» و «صحنۀ بی پایانِ ابدیّت»،
با «پر و بالِ راز» در «سپهر آمالِ دلنواز» پرواز می کرد.
از «خاکسترِ فنا رمیده» و در «بسترِ بقا آرمیده» بود.
او از آن هنگام «اسیرِ خاک» شد،که «سیر از افلاک» شد.
چون «به خاک دل بست»،از «رشتۀ افلاک گسست».
دنیای «محدودِ مکان» و «محصور زمان»،
«پر و بالش را بست» و «آمالش را درهم شکست».
آن جا «دِل، فرمان می رانَد» و این جا «گِل، جان می ستانَد».
امروز نیز «راهِ رهایی» و «شاهراهِ شکوفایی»،
این است که نباید «کارِ گِل» به «اِنکارِ دِل» بینجامَد.
آن «داروی خواب» است و این «نوشداروی سهراب»!
خوشا آنان که در مکتب عشق از «درمان»،«در امان»اند!
#شفیعی_مطهر
————————————
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
https://t.me/amotahar
- نویسنده : شفیعی مطهر
