رادیو همواره رسانه‌ای قدرتمند بوده است. این ادعا را معمولاً به‌خاطر سهل‌الوصول بودن برقراری ارتباط و پخش برنامه‌ها و نیز گستردگی غیرقابل قیاس با رقیب سنتی‌اش تلویزیون مطرح می‌کنند. به‌طور سنتی رادیوهای محلی در امریکا و اروپا به‌طور جدیدی و مکرر با مخاطبین خود در تماس هستند و هرروز تعداد زیادی از مخاطبینشان در برنامه‌ها به شکل تلفنی مشارکت می‌کنند. این مسئله امروز در رادیوهای ملی هم دیده می‌شود، آن‌چنان‌که در کشورمان شاهد آن هستیم. از این نظر رادیوها اولین نسل از رسانه‌های تعاملی به‌حساب می‌آیند، رسانه‌ای که کنداکتور برنامه‌هایش به‌شدت متأثر از تعامل با مخاطبین است.
فارغ از همه‌ این‌ها باوجود گسترش رسانه‌های اجتماعی متنوع، گسترده و تعاملی بازهم رادیو در سراسر جهان محبوبیت خود را حفظ کرده است. دلایلی احتمالی‌ برای این محبوبیت برشمرده‌اند:
۱. انسان‌ها عموماً از تغییر فراری هستند و به بسیاری از امور روزمره عادت می‌کنند. بستر ایجاد تنوع در رادیو بسیار محدود است و مدیومِ انتقال کلام بیش از صدسال است که همان صدای انسان‌هاست و محتوا هم همان زبان و کلماتی است که می‌شناسیم. این میلِ انسان به ثبات، رادیو را ویژه کرده است.
۲. صدا و کلام اموری انسانی هستند که در تخلیه‌ی روانی و احساسی نقش بسیار مؤثری دارند، باعث می‌شوند انسان‌ها دل‌بسته‌ صدا و کلام مجریان و برنامه‌های رادیویی شوند.
۳. نبود تصویر در انتقال محتوا باعث می‌شود تا مخاطبین بیشتر بر محتواها تمرکز کنند و از این طریق شیرینی فهم دقیق مسائل مختلف را بیشتر تجربه کنند.
رادیوبازها معمولاً انسان‌های صبور و وفاداری هستند و مصاحبت با ایشان لذت‌بخش است؛ رادیو به آن‌ها آموخته که قبل از قضاوت تا پایان حرف‌ها را گوش کنند و بی‌توجه به این‌که «چه» کسی در حال «گفتن» است، به «جان کلام» توجه کنند.

به‌مناسبت ۲۵ بهمن، روز جهانی رادیو

ع