موانع جدی حکومت برای برگشت از تله‌ی استراتژی

علی اکبر حسنی تحلیلگر بهره وری و عضو شورای سردبیری طی یادداشتی در اقتصاددان نوشت:

تله‌ی استراتژیک

هدایت کشورهای بالقوه خطرناک برای قدرت مسلط جهانی به سمت توسعه‌ی یک‌جانبه به نحوی که بخش اعظم بودجه و منابع کشور صرف یک زمینه‌ی جذاب گردد، شیوه‌ای تاریخی و البته کم‌هزینه برای انهدام درونی چنین کشورهایی است.
هدایت شوروی سابق به سمت توسعه‌ی فضائی و کره شمالی به سمت تسلیحات هسته‌ای از بارزترین مصادیق این نظریه است.
که در مورد اولی به فروپاشی شوروی و مورد دوم به ایزوله شدن کامل کره‌ی شمالی در حد انهدام و زیست نباتی منجر شده است.
مکانیزم این تله عبارت است از اولویت‌دهی به یک زمینه‌ی خاص و فراموشی سایر بخش‌های اقتصادی کشور که از این طریق زیرساخت‌های اساسی کشور به تدریج مستهلک و نابود گردیده و نیروی انسانی نخبه و فرهیخته به دلیل فقدان زمینه‌ی کاری، راه مهاجرت در پیش می‌گیرند. در بلندمدت آسیب‌پذیری کشور به بالاترین درجه‌ی خود می‌رسد. موتور تولید ثروت در کشور از کار خواهد افتاد و کشور در تله‌ی استراتژیک رقابت جهانی برای سرمایه‌گذاری در یک زمینه‌ی خاص و به ظاهر جذاب گرفتار می‌شود.
استهلاک زیرساخت‌های اقتصادی، فرار مغزها، عدم سرمایه‌گذاری برای توسعه‌ی همه‌جانبه و متوازن اقتصادی و اجتماعی، کمبود منابع مالی و فشارهای بیرونی منجر به بحران‌های اجتماعی خواهد شد و حکومت را بالاجبار در مقابل مردم قرار خواهد داد.
بزرگ‌ترین پیامد این استراتژی، از بین بردن تمامی فرصت‌های توسعه‌ی همه جانبه و محروم کردن کشورهای هدف از بهره‌برداری مزیت‌های نسبی و رقابتی خویش می‌باشد.
افزایش مستمر هزینه‌های زندگی مردم و فقیر‌سازی آنان (تورم) تنها راه دولت برای تامین منابع مالی خود و ادامه‌ی رقابت در حوزه‌ای است که قدرت مسلط جهانی هم نسبت به آن کم‌میل نیست!
یکی از موانع جدی حکومت برای برگشت و انصراف از این تله‌ی استراتژیک، ترس از مطالبه‌ی مردم نسبت به چرایی اتخاذ این استراتژی نافرجام و فقدان پاسخ منطقی و اقناع‌کننده برای آنان می‌باشد!

شرافت

فکر نمی‌‌کنم در این دنیا چیزی آفریده شده باشد که ارزش آن هزینه کردن از شرافت انسانی باشد!
از هیچکس نباید ترسید به جز کسانی که شرافت انسانی خویش را هزینه کرده‌اند!

استبداد

حکومت‌های استبدادی در جوامع توسعه‌نیافته معمولاً با کودتا یا انقلاب‌های مردمی سرنگون و قدرت‌های غالب جهانی از کشور رانده می‌شوند.
شعارها و احساسات استقلال‌طلبانه در حکومت‌های جدید پرچم برافراشته خواهد بود، لیکن در میان‌مدت یا بلند‌مدت به دلیل ضعف، عقب‌افتادگی و فقدان شایستگی برای مدیریت حوزه‌های اقتصادی، صنعتی، تجاری، تکنولوژیکی و سیاسی مجبورند مستعمره‌ی خودخواسته‌ی قدرت یا قدرت های جدید جهانی گردند.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع